بررس وجود ژن در سویه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فیسیوم چند مقاومتی و مقاوم به مقادیر بالای جنتامایسین

انتروککها نقش مهمی را در ایجاد عفونت های بیمارستانی دارند و وجود سویه های چند مقاومتی در بین آنها ، درمان این نوع عفونتها را به یک معضل بهداشتی تبدیل کرده است. انتروککها می توانند برخی ژنهای مقاومت به آمینوگلیکوزیدها را بصورت اکتسابی بدست آورند. محصول این ژنها آنزیمهایی هستند که باعث تغییر در ساختار آمینوگلیکوزیدها شده ودر نهایت این امر منجر به حذف اثر سینرژیسم باکتریسیدال خواهد شد. یکی از مهمترین ژنهای ایجاد کننده مقاومت به مقادیر بالای جنتامایسین aac(6'')-le-aph(2")-la است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سویه های آنتروکوکوس فکالیس و آنتروکوکوس فسیوم چند مقاومتی و همچنین مقاوم به مقادیر بالای جنتامایسین در نمونه های کلینیکی با تاکید بر روی وجود ژن aac(6'')-le-aph(2")-la می باشد.
بدنبال کشت اولیه437 نمونه بالینی ارجاع شده به 5 بیمارستان و 3 آزمایشگاه خصوصی در شهر تهران، جمعا 300 سویه انتروکک جداسازی گردید و پس از انجام آزمایشات بیوشیمیایی و تعیین جنس و گونه باکتری، با استفاده از روش دیسک دیفوزیون تست سنجش حساسیت آنتی بیوتیکی برای 11 آنتی بیوتیک آمپی سیلین، تتراسیکلین، اریترومایسین، سیپروفلوکسازین، جنتامایسین دوز بالا، ونکومایسین، کوتریموکسازول،کوئینو پریستین – دالفو پریستین (سینرسید)، لینه زولید، تیکوپلانین و نیتروفورانتوئین انجام شد. مکانیزم مولکولی مقاومت به جنتامایسن با دوز بالا در دو گونه ذکر شده توسط تشخیص ژن aac(6'')-le-aph(2")-la با روش PCR بررسی گردید.
در مجموع کل سویه های بدست آمده، درصد گونه فکالیس در مقایسه با گونه فیسیوم به ترتیب 3/81٪ و 7/18٪ بود. گونه های فیسیوم مقاومت نسبتا بالاتری به آنتی بیوتیک های مورد مطالعه در مقایسه با گونه های فکالیس نشان دادند. درصد سویه های چند مقاومتی در گونه فکالیس 50٪ و در گونه فیسیوم 95٪ بدست آمد. این ارقام در خصوص سویه های مقاوم به مقادیر بالای جنتامایسین به ترتیب 5/19 و5/23 درصد بودند و کلیه این سویه ها دارای MIC بالاتر از 1024 میکروگرم در میلی لیتر بودند. 83 درصد از سویه های فکالیس و 100 درصد از سویه های فیسیوم دارای ژن aac(6'')-le-aph(2")-la بودند.
با توجه به درصد بالای سویه های چند مقاومتی و HLGR در بین جمعیت انتروککی مورد مطالعه و همچنین شیوع بالای ژن aac(6'')-le-aph(2")-la در بین سویه های HLGR، نشان دهنده ارتباط قوی این ژن با ایجاد مقاومت به مقادیر بالای جنتامایسین است که این خود بیانگر این نگرانی است که چنانچه در طول زمان، انتقال این ژن به سویه های حساس به جنتامایسین با روندی فزاینده اتفاق بیفتد، با مشکلات اساسی در درمان این نوع عفونتها مواجه خواهیم شد و این قضیه در دراز مدت نیاز به پیدایش نسل های تازه از آمینوگلیکوزیدها ویا آنتی بیوتیکهای جدید را می طلبد.