ارزیابی شاخص های متابولیک در پلاکت های پولد نگهداری شده به مدت 5 روز

سابقه و هدف پلاکت ها یکی از اجزای مهم خون هستند که در روند فعالیت های هموستاز نقش به سزایی دارند. در این مطالعه شاخص های متابولیک پلاکت های متراکم پولد شده که به مدت 5 روز نگهداری شده بودند مورد بررسی قرار گرفت.
مواد وروش ها پلاکت های متراکم با عمل سانتریفوژ در دو مرحله تهیه شدند و تا زمان آزمایش در دمای 22 درجه سانتی گراد روی دستگاه روتاتور قرار گرفتند. 4 پولد پلاکتی که هر کدام شامل 5 واحد پلاکت متراکم بود، آماده گردید. شمارش پلاکت، لاکتات دهیدروژناز، غلظت گلوکز، غلظت لاکتات، pH، فشار اکسیژن(PO2)، فشار دی اکسید کربن(PCO2)، درصد اشباع اکسیژن(O2 sat) نسبت گاز اکسیژن به دی اکسید کربن(O2:CO2)، در روز اول(پلاکت های تازه) و روز پنجم(پلاکت های نگهداری شده) مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار 10 SPSS و آزمون ویل کوکسون(Wilcoxon) استفاده شد.
یافته ها مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. میانگین شمارش پلاکت در 4 پولد پنج تایی در روز اول حدود 1011×7/2 بود در صورتی که میانگین شمارش پلاکت در 4 پولد پنج تایی نگهداری شده به مدت 5 روز، 1011 × 1/2 بود. واحد های پولد پلاکتی نگهداری شده کاهشی در حدود 10%- 5% را در مقایسه با واحدهای پولد پلاکتی تازه نشان دادند که حکایت از نابودی پلاکت ها در طول مدت نگهداری بود. pH تمام پولدهای پلاکتی در حدود ثابتی باقی ماند، اختلاف pH نمونه های روز اول و روز پنجم بسیار اندک بود و همگی در حدود pH فیزیولوژیک قرار داشتند. کاهش فشار اکسیژن نسبت به فشار دی اکسید کربن فوق العاده کمتر بود. نسبت گاز اکسیژن به دی اکسید کربن در روز اول برابر با 7/2 و این نسبت در روز پنجم برابر 6/3 بود. غلظت آنزیم های لاکتات دهیدروژناز و لاکتات در روز پنجم مقدار کمی افزایش پیدا کردند و سطح گلوکز به طور تدریجی از 8/24 تا 5/21 میلی مول در لیتر کاهش پیدا کرد.
نتیجه گیری نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد که با انتخاب یک کیسه مناسب جهت نگهداری پلاکت، می توان غلظت لاکتات دهیدروژناز و لاکتات را به حداقل رساند و درصد اکسیژن به دی اکسید کربن را حتی بعد از مدت زمان 5 روز، در مقدار بالاتری نسبت به روز اول نگه داشت. این خود یکی از عوامل مهم در حفظ و نگهداری پلاکت با کیفیت مناسب است.