پیشنهاد تغییرات جزئی در نمودار تکامل شورابه، ارائه شده توسط اگوستر و هاردی با بررسی شورابه دریاچه مهارلو

دریاچه مهارلو یک حوضه رسوبی درون قاره ای بسته در جنوب باختر ایران است. وسعت دریاچه حداکثر 280 کیلومترمربع و ژرفای میانگین آن در زمان پرآبی 5/1 متر است. سطح آب دریاچه متاثر از حجم آبهای سطحی و زیرزمینی وارده به آن، بارندگی در سطح دریاچه و میزان تبخیر است. تیپ آبهای وارده به دریاچه به طور عمده سولفاتی و بیکربناتی و متاثر ازسازندهای زمین شناسی حوضه آبریز است. بررسی روند تکاملی دریاچه مهارلو با کمک داده های منتشر شده از سال 1354 تا 1381و نتایج حاصل ازتجزیه تعداد 230 نمونه برداشت شده مربوط به سه وضعیت خشک، کم آبی و پر آبی(تابستان1380، تابستان 1381 و بهار1384) انجام گرفته است. تیپ شورابه در دوره های زمانی کوتاه مدت بسیار متغیر است. در مسیر تکاملی شورابه ابتدا مقادیر Na و Cl افزایش می یابد و تیپ شورابه از نوع Na-Mg-Cl می شود. در ادامه تبخیر و کاهش تراز آب، هالیت ته نشست می کند و مقدار سدیم و کلر کاهش می یابد و تیپ شورابه از نوع Mg-Cl-SO4 می شود. اما مسیر تکاملی شورابه هنوز ادامه داشته و با ادامه تبخیر، شورابه از نوع Mg-SO4-Cl می شود. مسیر تکاملی شورابه دریاچه مهارلو در مسیرIII نمودار تکامل شورابه ها است در نتیجه آبهای غالب وارده به حوضه، می بایست از نوعCa+Mg HCO3 > باشد. در حالی که در شرایط کنونی آبهای وارده و قابل مشاهده به دریاچه اغلب از نوع HCO3 << Ca+Mg است علت آن آبهای بیکربناتی غیر قابل رویتی است که به صورت چشمه های کارستی از بستر دریاچه وارد آن می شود. به نظر می رسد، از محل گسل در کف دریاچه آبهای بیکربناتی خارج می شود.