عدم تداوم فناوری آبیاری بارانی

پایین بودن عملکرد آبیاری سطحی و وجود مشکلاتی چون مصرف بی رویه آب های زیرزمینی سبب گردیده است که در سال های اخیر سازمان های اجرایی به طور وسیعی در زمینه گسترش فناوری های آب اندوز اقدام به سرمایه گذاری کنند. اما با وجود حمایت های فراوان از این فناوری شاهد عدم استقبال زارعان از آن هستیم. این مقاله به واکاوی دلایل عدم بهره گیری زارعان از فناوری آبیاری بارانی در روستای بیلو مریوان می پردازد. این پژوهش به شکل تحقیق موردی و تحلیل چند دیدگاهی انجام شده است. در این روش، کنش ها و واکنش های میان عوامل موجد تغییر یک پدیده خاص به طور عمیق واکاوی می شود، و این امکان برای محقق به وجود می آید که به یک مفهوم کلی و جامع درباره آن پدیده دست یابد. اطلاعات موردنظر از دید زارعان، کارشناسان ترویج و مدیر عامل تعاونی مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که عوامل متعددی چون فشارهای سازمانی، تامین اعتبارات با یارانه مناسب، و عدم پرداخت هزینه احداث از سوی زارعان در پذیرش و انتشار نوآوری مربوطه موثر است. همچنین عوامل عدم تداوم این فناوری عبارتند از: الف) ویژگی های زارعان شامل بالا بودن سن و پایین بودن سطح سواد و مهارت آنها، و نیز کوچک، چند قطعه ای و پراکنده بودن مزارع آنها؛ ب) ناسازگاری فناوری به سبب بالا بودن سطح ایستایی آب در منطقه، بارندگی زیاد، بادخیز بودن منطقه، وجود زمین های رسی با کیفیت بالا، عدم محدودیت آب در منطقه و کیفیت پایین قطعات زمین؛ و ج) ضعف نظام اجرایی.