بررسی شیوع نقص دیدرنگی در دانش آموزان پسر شهر تهران

نقص دید رنگی عارضه ای نسبتا شایع است که در جنس مذکر بیشتر دیده می شود. اکثر انواع اختلال دید رنگی ارثی و گاه اکتسابی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی نقص دید رنگی در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی در شهر تهران و تعیین شیوع انواع کوررنگی در آنها است.
این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 500 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی در 5 منطقه جغرافیایی شهر تهران انجام شد. همه دانش آموزان ازطریق نمونه گیری تصادفی و روش خوشه ایطبقاتی انتخاب و توسط آزمون تشخیصی دفترچه مخصوص «ایشی هارا (Ishihara)» ازنظر کوررنگی مورد مطالعه قرار گرفتند.
26 (2/5%) دانش آموز پسر مبتلا به کوررنگی بودند که از این تعداد 18 نفر دچار نقص نسبی و 8 نفر کوررنگی کامل بودند. از بین دانش آموزان دچار نقص نسبی کوررنگی، 12 نفر دوترانومالی (4/2% کل) و 6 نفر پروتانومالی (2/1% کل) داشتند و از بین دانش آموزان دچار نقص کوررنگی کامل، 3 نفر دوترانوپیا (6/0 درصد کل) و 5 نفر پروتانوپیا (1% کل) داشتند.
فراوانی نقص دید رنگی در این مطالعه کمی کمتر از نتایج سایر کشورهاست. تحقیقات انجام شده برروی کوررنگی درایران اندک است و بررسی های وسیع تر درهر دو جنس و ارزیابی با آزمون های دیگر کوررنگی می تواند راهگشای یافتن این نقیصه باشد تا فرد بتواند با دید بازتری برای آینده خود برنامه ریزی کند.