تاثیر آلوکسان در آپوپتوزیس سلولهای بتای لوزالمعده موش رت

داروی آلوکسان با القای تولید رادیکال ‎های آزاد اکسیژن (ROS) توکسیسیته سلولهای بتا را میانجیگری می‎ نماید. رادیکال ‎ها همچنین باعث مرگ آپوپتوتیک سلولها می‎گردند. هدف از این مطالعه، بررسی نقش آلوکسان در تغییرات مورفولوژیکی الگوی مرگ سلولی از نوع آپوپتوزیس با کاربرد دوزهای مختلف داروی آلوکسان بوده است.
در این مطالعه تجربی تعدادی موش صحرایی با وزن تقریبی 200 گرم انتخاب و آنها را به چهار گروه پنچ تایی تقسیم نمودیم. موشهای گروه تیمار به ترتیب مقادیر 90، 135 و 45 میلی‎ گرم به ‎ازای هر کیلوگرم وزن بدنشان به روش داخل صفاقی داروی آلوکسان و گروه کنترل نیز تنها سالین نرمال را دریافت نمودند. بعد از 48 ساعت از تزریق، بافت پانکراس گروه های تیمار و کنترل نمونه ‎برداری و آنها را جهت تهیه مقاطع بافتی 6-5 میکرونی و انجام روش تانل به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال نمودیم. همچنین در مدت زمانهای 36، 12، 24 و 48 ساعت بعد از تزریق دارو از گروه های تیمار و کنترل نمونه خون تهیه و جهت اندازه ‎گیری قند خون به آزمایشگاه بیوشیمی ارسال نمودیم.
مطالعات آزمایشگاهی نمونه های گروه تیمار نشانگر اشکال متعدد سلولهای آپوپتوتیک و قند بالای خون در آنها نسبت به گروه کنترل بود بطوری‎ که میانگین تعداد سلولهای آپوپتوتیک در پنج میدان میکروسکوپی از نمونه تهیه شده از رت ‎های تحت درمان با آلوکسان با سه دوز به طور معنی‎داری (p<0.001) بیشتر از گروه کنترل بود.
نقش القای آلوکسان در آپوپتوزیس هنوز بطور دقیق مشخص نشده است اما احتمال می‎ رود نقش آن در مرگ سلولی از طریق تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن باشد.