بررسی وضعیت آموزش پزشکان عمومی در زمینه مشاوره ترک دخانیات

بیش از یک ششم جمعیت جهان، سیگار مصرف می کنند و پیش بینی می شود تا سال 2020 میلادی استعمال دخانیات، عمده ترین علت مرگ و میر قابل پیشگیری باشد. صاحب نظران بر این باورند که عدم مصرف سیگار در پزشکان می تواند مهم ترین عامل تاثیرگذار بر عملکرد گرایش به سیگار یا ترک آن در جامعه باشد. هدف از این مطالعه، تعیین آگاهی پزشکان در این خصوص، همچنین بررسی آمادگی علمی و عملی ایشان جهت کمک به ترک مصرف دخانیات بیماران است. این مطالعه یک مطالعه مقطعی است. از مجموع 25600 پزشک عمومی شاغل در کشور در زمان انجام مطالعه، بر اساس حجم نمونه مورد نیاز، 5140 نفر به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای (به تناسب سهم پزشکان عمومی شاغل در هر استان) با احتساب فاصله انتخاب از روی فهرست پزشکان سازمان نظام پزشکی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استاندارد سازمان جهانی بهداشت در این زمینه بود که همزمان در چند کشور مورد استفاده قرار گرفته بود. در مجموع 74% پزشکان تحت مطالعه مذکر و مابقی مونث بودند که حدود 16% آنها در حال حاضر سیگار می کشیدند و 6/4% نیز در گذشته سابقه مصرف آن را داشتند. کمتر از یک سوم پزشکان، آمادگی علمی و عملی جهت مشاوره ترک سیگار بیمارانشان داشتند و تنها 9% پزشکان در طی دوران تحصیل یا پس از آن از طریق دوره های بازآموزی، روش های ترک سیگار را آموزش دیده بودند. نیاز به آموزش های ویژه در زمینه ترک سیگار، توسط بیش از 80% پزشکان ابراز گردید. ارتقای نگرش و آگاهی پزشکان علاوه بر آن که بر نحوه عملکرد آنان در قبال ترغیب جامعه به دوری گزیدن از محصولات دخانی و احیانا ترک مصرف آنها تاثیر می گذارد در شکل دادن الگوی رفتاری جامعه نیز بی تاثیر نخواهد بود. بنابراین به جاست که در دوره های آموزشی و بازآموزی بدین مهم اهتمام ورزیده شود. گل واژگان: پزشکان، آموزش، مصرف دخانیات.