وحدت گروی صدرا در تحلیل وجودی انسان

فلسف? وجودی صدرا، چه تحلیلی از هستی انسان دارد؟ این نوشتار به این پرسش پرداخته است. این مکتب فلسفی در سطوح مختلف تحلیل هستی انسان، نمودهای کثرت و دوگانگی را به وحدت و یگانگی باز می گرداند. دوگانگی نفس و بدن، با توجه به علیت نفس برای بدن و بر اساس اصول فلسفی صدرا از جمله اصالت، وحدت، بساطت و تشکیک وجود، حمل حقیقت و رقیقت و کل الاشیاء بودن بسیط الحقیقه، سرانجام به وحدت می انجامد؛ کثرت قوای نفس، در وحدت ظلی نفس محو می گردد و علم، عالم و معلوم واحد دانسته می شوند. در عالم درون، نفس هم مبدا و هم غایت است و از این جهت نیز، هیچ گونه دوگانگی در میان نیست. گسست و رهایی نفس انسان از قالب های ماهوی، تبیین تجرد نفس را در مرتبه ای متعالی قرار می دهد و در سطح عالی، یگانگی آن را با عقل فعال رقم می زند. در مجموع، آموزه های فلسف? صدرایی، هماهنگی و مشابهت های عالم درون و عالم بیرون را به زیبایی به تصویر کشیده است. بر این اساس، می توان گفت با وجود استناد مسائل به کشف و شهود در این مکتب فلسفی- عرفانی، نظر به جمع و بررسی یافته های دیگر مکتب های فلسفی با شیو? منطقی و اخذ محکمات آنها، منزلت خود را به عنوان یک مکتب فلسفی حفظ کرده و از مزایای مکتب های عرفانی نیز بهره جسته است.