بررسی نتایج استفاده از تکنیک پلاک گذاری با حداقل دستکاری درشکستگی های چند قطعه ای استخوان ران

شکستگی های چند قطعه ای استخوان ران به دلیل افزایش وسایل نقلیه موتوری و تعداد تصادفات بسیار شایع می باشد. این شکستگی ها منجر به از کار افتادگی برای مدت زمان طولانی و معلولیت می شود. بدین جهت این نوع شکستگی همواره معضلی برای جامعه جراحان ارتوپدی بوده و در کتب مرجع و مقالات روش های مختلفی به عنوان روش درمان مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از تکنیک پلاک گذاری با حداقل دستکاری می باشد که به عنوان یک روش جدید و تکنیک نو نام برده می شود.
این مطالعه، یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که بر روی 36 بیمار که دچار شکستگی بسته چند قطعه ایی در استخوان ران بوده و ضربه وارده بر سر نداشته و حین شکستگی دچار سوختگی نشده بودند انجام گرفت. بیماران در طی شش ماه از تاریخ 1/8/1383 لغایت 31/1/1384 به بیمارستان شهداء مراجعه کرده و تحت عمل جراحی گذاشتن پلاک با حداقل دستکاری قرار گرفته و در مدت 6 تا 12 ماه پیگیری شدند. در این پیگیری زمان جوش خوردن و وضعیت اندام از نظر اختلال چرخشی ونیز کوتاهی یا بلندی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آماری توصیفی و آزمون مستقل t تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که میزان جوش خوردگی کامل در ظرف شش ماه 8/77% و جوش خوردگی تاخیری در ظرف شش ماه 2/22% بود. در طی دوران پی گیری بیماران هیچ مورد عارضه جدی بجز چند مورد عفونت سطحی وجود نداشت. هیچ ارتباط معنی داری بین میزان جوش خوردگی و جنس پیدا نشد ولی با سن بیماران ارتباط آماری معنی داری وجود داشت(004/0=P). در 10 بیمار(7/27%) افزایش طول اندام به میزان 2-1 سانتی متر ودر 4 بیمار (11%) کوتاهی کمتر از 1 سانتی متر مشاهده شد. در 8 بیمار(2/22%) اختلال چرخش به صورت چرخش داخلی و در2 بیمار (5/5%) این اختلال به صورت چرخش خارجی وجود داشت.
روش جدید پلاک گذاری با حداقل دستکاری را می توانیم روش مناسب و قابل جایگزینی برای روش های قبلی پلاک گذاری بدانیم. اصل اساسی در این روش عدم آسیب به بافت نرم در محل شکستگی است که منجر به ترمیم سریع استخوان می شود. این تکنیک در واقع یک روش تثبیت سازی بیولوژیک مشابه با اعمال جراحی نیل گذاری داخل کانال به صورت بسته است. در ضمن رعایت نکات تکنیکی برای پرهیز از اختلال چرخش وطول اندام ضروری می باشد.