ارزیابی توان تجزیه لیگنوسلولز برخی از باکتری های جدا شده از انواع خاک و مواد در حال پوسیدگی

اخیرا، کاربرد میکروارگانیسم ها برای تبدیل بیوماس گیاهی به بسیاری از فراورده های با ارزش تجاری مورد بررسی قرار گرفته است. تعدادی از نمونه های خاک، مواد گیاهی در حال پوسیدگی و کودهای دامی پوسیده شده از بخش های مختلف استان مرکزی به منظور جداسازی و تعیین هویت باکتری های هوازی که قادر به استفاده از نمونه های لیگنین به عنوان تنها منبع کربن بودند، جمع آوری شدند. باکتری ها با استفاده از سه نمونه لیگنین، کلش گندم و خاک اره عصاره گیری شده با آب داغ جداسازی شدند. دو باکتری جداسازی شده که از جنس های استرپتومایسز (.Streptomyces sp) و سودوموناس (.Pseudomonades sp) شناسایی شدند، قادر به تجزیه لیگنین و پلی ساکارید های کلش گندم و خاک اره بودند. میزان رشد استرپتومایسز و سودوموناس در محیط دارای کلش گندم بیشتر از محیط حاوی خاک اره بود. نتایج دیگر نشان داد که فراوری باکتریایی مواد لیگنوسلولزی و استفاده از مکمل ازت در محیط کشت، آثار قابل توجهی بر ترکیب شیمیایی کلش و خاک اره داشته است. هر دو جنس باکتری موجب افزایش پروتئین خام، لیگنین پلی مری قابل رسوب در اسید، لیگنین محلول و کاهش کربوهیدرات ها و لیگنین نامحلول کلش گندم و خاک اره در مقایسه با شاهد بدون باکتری شدند (01/0 >P). استرپتومایسز به خصوص در محیط کشت دارای کلش توان تجزیه ای بیشتری نسبت به سودوموناس نشان داد. استفاده از عصاره مخمر (به عنوان منبع ازت) توان تجزیه ای باکتری ها را بهبود بخشید. نتیجه این پژوهش نشان داد که این باکتری ها می توانند برای بهینه سازی بیولوژیکی بازمانده های کشاورزی به منظور تغذیه دام، مورد استفاده قرار گیرند.