بررسی استافیلوکوک اورئوس مقاوم به Oxacillin جدا شده از بیماران و حاملین در بیمارستانهای بابل (1379)

استافیلوکوک اورئوس یکی از عوامل مهم در ایجاد عفونت های بیمارستانی می باشد. ایجاد مقاومت در این باکتری نسبت به آنتی بیوتیک ها مشکلات فراوانی را در رابطه با درمان و ریشه کنی آن ایجاد نموده است. به همین دلیل بررسی مداوم حساسیت این باکتری نسبت به آنتی بیوتیک ها در مناطق مختلف و گزارش آن ضروری خواهد بود. 125 سوش استافیلوکوک اورئوس از بیماران و حاملین این باکتری در مدت یک سال از بیمارستان ها و مراجعه کنندگان به آزمایشگاه ها در شهرستان بابل جداسازی گردیده که 89 مورد آنها (71%)، از بیماران دارای عفونت های مختلف پوستی، عفونت های مجاری ادراری، زخم های پس از عمل جراحی نمونه برداری شده است و 36 مورد بقیه (29%) از کارکنان بیمارستان با نمونه گیری از بینی آنها صورت پذیرفته است. پس از افتراق باکتری تست حساسیت به اکساسیلین به روش Oxacillin Disk Diffusion screen plate بعمل آمد و روی مواد مقاوم جدا شده تست حساسیت به وانکومایسین، پنی سیلین، تری متوپریم بعمل آمده است. 90 مورد (72%) از استافیلوکوک های اورئوس آزمایش شده به اکساسیلین مقاوم بوده اند که همگی به پنی سیلین نیز مقاومت نشان داده اند. تست حساسیت به تری متوپریم، 65% مقاومت را نشان داده است و همه موارد مقاوم به اکساسیلین نسبت به وانکومایسین حساس بوده اند. با توجه به موارد زیاد مقاومت به آنتی بیوتیک ها جهت درمان عفونت های استافیلوکوک های اورئوس و جلوگیری از هزینه های بی مورد و ناموفق درمانی و ریشه کنی این باکتری انجام تست های میکروب شناسی و حساسیت دارویی قبل از درمان ضروری بوده و توصیه می شود که بررسی مداوم جهت یافتن راهکارهای عملی در ریشه کنی و یا کاهش گسترش عفونت های استافیلوکوک اورئوس صورت پذیرد.