مروری بر پریتونیت سلی در دو مرکز دانشگاهی تهران طی 40 سال اخیر

با توجه به اهمیت اپیدمیولوژی تظاهرات بالینی و پاراکلینیکی پریتونیت سلی و به منظور مروری بر وضعیت آن، این تحقیق به منظور بررسی جنبه های بالینی و پاراکلینیکی پریتونیت سلی در ایران؛ بر روی مراجعه کنندگان به دو مرکز دانشگاهی شهر تهران در طی سال های 80-1338 صورت پذیرفت.
تحقیق به روش مطالعه داده های درجه ورودی کلیه بیمارانی که تشخیص قطعی پریتونیت سلی آن ها با آسیب شناسی، آزمایش مستقیم یا کشت تایید شده بود انجام گرفت. خصوصیات فردی و بیماری بیماران، تشخیص و درمان آن ها تعیین و با استفاده از آمار توصیفی ارائه گردید.
طی دوره مورد بررسی، تعداد 186 بیمار (35 مرد و 148 زن) در سنین 14.24±29.5 وجود داشت. بیماری در زنان 4.2 برابر بیشتر از مردان بود. شایع ترین علایم بالینی به ترتیب، اتساع شکمی (78%)، کاهش وزن (75%)، تب (73%)، درد شکمی (62%) و توده شکمی (40%) بود. در 43% از بیماران شواهدی از سل ریوی دیده می شد. هشتاد و شش درصد از بیماران تست توبرکولین مثبت داشتند (PPD>10mm). متوسط ESR ساعت اول بیماران 67.7 و 23% از بیماران ESR بیش از 100 داشتند. آسیت اگزوداتیو با برتری لنفوسیتی در 95% بیماران دیده شد. از 100 بیماری که تحت لاپاراسکوپی قرار گرفتند، 85% بافت شناسی مثبت از نظر سل پریتوان داشتند.
به نظر می رسد در تمام بیماران جوانی (بخصوص خانم ها) که با مجموعه علایم درد، توده شکمی، تب، کاهش وزن و تست توبرکولین مثبت مراجعه می کنند باید تشخیص پریتونیت سلی را در نظر داشت. تشخیص قطعی بیماران توسط لاپاراسکوپی یا لاپاراتومی داده می شود.