بررسی ارتباط اضطراب دانش آموزان دختر با نوع کنترل والدینی

پرستاران برای انجام وظیفه و ارایه مراقبت از کودک (سالم-بیمار) به وجود ارتباطی قوی، دلخواه و متقابل بین والدین و کودک نیاز دارند. زمینه ی این ارتباط باید در بافت تربیتی خانواده (نوع کنترل والدینی) شناسایی شود تا بتوان در جهت تداوم بخش هایی از ارتباط خانوادگی که به وظایف پرستاران مربوط می گردد تلاش نمود. در عین حال باید تدابیری اتخاذ شود که با روحیه کودک سازگار بوده و به کاهش اضطراب کودک کمک کند.
مطالعه حاضر از نوع توصیف همبستگی است که به منظور تعیین ارتباط الگوهای رفتاری والدین با اضطراب فرزندان آنها (370 دانش آموز 13 تا 15سال) در ده مدرسه راهنمایی دخترانه دولتی منطقه 6 شهر تهران انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های طراحی شده برای دانش آموزان و والدین بود. پرسشنامه ها شامل موارد ذیل بود: مشخصات فردی، علایم فیزیولوژیک اضطراب، آزمون اضطراب اشپیل برگر برای والدین و آزمون اضطراب رینولدز و ریچموند برای دانش آموزان. میزان اضطراب در این گروه ها نیز با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و دقیق فیشر در نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد میزان اضطراب دانش آموزان 33% بود. علاوه بر آن بیشترین میزان اضطراب 92% در نوجوانانی وجود داشت که رفتار والدین خود را استبدادی ارزیابی کرده بودند و کم ترین میزان آن 6/7% در نوجوانانی بود که والدین دموکرات منش داشتند. این یافته ها نشان داد ارتباط معناداری بین اضطراب و نوع کنترل والدین وجود دارد (05/0p<).
نوع کنترل والدین نقش مهمی در اضطراب فرزندان ایفا می کند. لذا پرستاران می توانند با آموزش انواع کنترل والدینی به پدران و مادران، در کاهش اضطراب نوجوانان مؤثر باشند.