مقایسه رفتارهای بهداشتی دانش آموزان مدارس ابتدایی دارای مربی و بدون مربی بهداشت

سلامتی کودکان اساس فعالیت های بسیاری از سازمان های بین المللی است. مدارس ابتدایی نقشی اساسی در برنامه ریزی و آموزش رفتارهای صحیح بهداشتی برای کودکان دارند.
این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی از نوع تحلیلی است. نمونه ها شامل 330 دانش آموز دختر و پسر بودند که به طور طبقه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این بررسی پرسش نامه بود. داده ها از طریق مصاحبه با کودک توسط پژوهشگر جمع آوری شده و با استفاده از روش های آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون کای دو و آزمون تی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج این بررسی نشان داد که بین رفتارهای بهداشتی دانش آموزان در رابطه با بهداشت چشم، پوست و ضمایم، خواب و استراحت و فعالیت فیزیکی با داشتن یا نداشتن مربی بهداشت اختلاف معنادار آماری وجود نداشت. در حالی که در حیطه بهداشت گوش و دهان و دندان ارتباط معنادار آماری به چشم می خورد و دانش آموزان دارای مربی رفتار بهتری نسبت به دانش آموزان بدون مربی داشتند. در مورد رفتارهای بهداشتی دهان و دندان در مجموع دختران رفتار بهداشتی بهتری نسبت به پسران داشتند. در رابطه با رفتار بهداشتی فعالیت فیزیکی پسران با یا بدون مربی بهداشت رفتار بهداشتی بهتری نسبت به دختران داشتند.
بر اساس نتایج پژوهش به رغم وجود تفاوت در بعضی ابعاد رفتارهای بهداشتی، در مجموع بین رفتارهای بهداشتی دانش آموزان دارای مربی و بدون مربی بهداشت اختلاف معنادار آماری وجود نداشت. از آنجا که شکل گیری رفتار بهداشتی موضوعی چند بعدی بوده و عوامل و متغیرهای مختلفی علاوه بر حضور یا عدم حضور مربی بهداشت می توانند بر آن تاثیر گذار باشند، بررسی همه جانبه ی این عوامل می تواند معیارهای روشن تری برای طراحی برنامه های آموزشی مؤثر کودکان فراهم سازد و راه کارهایی جهت استفاده بهینه از منابع (نیروی انسانی، بودجه، زمان و...) برای ارتقاء سطح آگاهی و عملکرد بهداشتی کودکان در مدارس ارایه دهد.