تاثیر محیط کشت رویی سلولهای آستروسیت و رتینوئیک اسید بر تمایز عصبی سلولهای بنیادی جنینی موش

ارزیابی خاصیت فاکتورهای مترشحه از سلولهای آستروسیت در محیط کشت سوسپانسیون در جهت دهی تمایز سلولهای بنیادی جنینی موش به سلولهای عصبی.
در این مطالعه که یک بررسی تجربی است از سلولهای بنیادی جنینی (ES: Embryonic Stem Cell) موش رویان B1 استفاده شد. برای تمایز سلولهای ES به سلولهای عصبی از (ACM) Astrocyte- conditioned- medium آستروسیتهای هیپوکمپ جنین موش استفاده شد. نحوه تمایز سلولهای ES به سلولهای عصبی بر اساس تشکیل اجسام شبه جنینی (Embryoid bodies: EBs) بود. این EBs در 7 گروه با رتینوییک اسید (RA: Retinoic Acid)، فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی (bFGF: basic Fibroblast Growth Factor) و محیط کشت آستروسیتی (ACM: Astyocyte- Conditioned Medium) به مدت 4 روز (2+4 d) تحت شرایط سوسپانسیون تیمار شدند. سپس تمایز این EBs روی پلی- L- لیزین پیش برده شد. با استفاده از روش های ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR تجلی نشانگرهای عصبی و قلبی سلولهای تمایز یافته از سلول های ES بررسی شد.
در این تجربه EBs به مدت 5 روز (2+4+5 d) به انواع سلولهای عصبی از جمله نورونها و آستروسیت ها و سلولهای قلبی تمایز یافتند. آنالیز آماری درصد EBs تمایز یافته نشان داد که تحت تاثیر ACM سلولهای ES به سلولهای عصبی تمایز نمی یابند و تنها تمایز قلبی آنها کاسته می شود. در حالی که تحت تاثیر RA بیش از 50 درصد از سلولهای ES با تمایز عصبی بالای 40 درصد تمایز پیدا کردند و سلولهای ES تحت تاثیر bFGF به سلولهای قلبی تمایز یافتند.
نتایج این مطالعه نشان داد ACM احتمالا در جهت دهی تمایز سلولهای ES به سلولهای عصبی نقشی ندارد و تنها از تمایز قلبی آنها می کاهد و RA به عنوان یک القا کننده قوی باعث تمایز سلولهای ES به سلولهای عصبی می شود.