تحلیل داستان سیاوش بر پایه نظریات یونگ

کندو کاوهای کارل گوستاو یونگ، در قلمرو اساطیر و یافته های وی، دستمایه منتقدان بسیاری، برای بررسی آثار ادبی قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، شاهنامه فردوسی خصوصا داستان سیاوش که مجموعه عظیمی از روایات اساطیری و تاریخی ایرانیان باستان است بررسی گردید و در چهارچوب فرایند فردیت یونگ و کهن الگوهای من، قهرمان، سایه، پرسونا، پیر دانا و خویشتن، کنش ها و کارکردهای قهرمانان و شخصیت های داستان سیاوش ارزیابی شد و چگونگی تبلور هر یک از این کهن الگوها به عنوان مسئله اصلی این تحقیق مشخص گردید. ضمن آنکه به نمودهای کهن الگوهایی چون آنیما، آنیموس، مادر، ماندلا، مانا و تولد دوباره نیز اشاره شده است.
روش تحقیق در این پژوهش تحلیل محتوا بوده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که افراسیاب نمود کهن الگوی سایه و رستم، تبلور کهن الگوی قهرمان و خوابگزار افراسیاب، بیانگر کهن الگوی پیر دانا هستند. همچنین کهن الگوی خویشتن در شخصیت کیخسرو بروز می یابد. ضمن آنکه، عروج کیخسرو و مرگ سیاوش نیز نمونه هایی از مرگ و تولد دوباره در شاهنامه است.
تکرار این مضامین، در بخش های سه گانه اساطیری، پهلوانی و تاریخی شاهنامه، هماهنگی میان این سه بخش را در چگونگی بروز کهن الگوها نشان می دهد و این اصل را بیان می کند که محتوای کهن الگوها به صورت مستمر اما در شکل های گوناگون ظهور می یابد.