خونریزی های گوارشی در بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقاد، بررسی علل و یافته های آندوسکوپیک

خونریزی های گوارشی در بیمارانی که تحت درمان با داروهای ضد انعقاد می باشند، یکی از مشکلات عمده و اساسی در طب داخلی است. ادامه داروهای ضد انعقاد در این بیماران با توجه به علت زمینه ای خونریزی ها، تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. مطالعات متعدد نشان دهنده شیوع بالای ضایعات مخاطی دستگاه گوارش در این بیماران است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل اتیولوژیک خونریزی های گوارشی در مصرف کنندگان داروهای ضد انعقاد و مقایسه آن با افرادی که این ترکیبات را مصرف نمی کنند، انجام شد.
روش تحقیق: این تحقیق به صورت آینده نگر در فاصله شهریور ماه 1383 تا آبان ماه 1384 انجام شد. در مجموع 180 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. 60 بیمار که به علت خونریزی های گوارشی به اورژانس بیمارستان قائم (عج) مراجعه کرده بودند و داروهای ضد انعقادی خوراکی (وارفارین) استفاده می کردند، مورد بررسی بالینی و آندوسکوپیک قرار گرفتند؛ همچنین 120 نفر که با خونریزی گوارشی مراجعه کرده بودند و تحت درمان با داروی خاصی نبودند، در گروه شاهد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری t و 2 در سطح معنی داری 05/0P≤ مورد تحلیل قرار گرفتند.
میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 12±62 سال بود. در 90% از بیماران منشا اصلی خونریزی با مطالعات بالینی و آندوسکوپیک مشخص شد. منشا اصلی خونریزی در بیماران، دستگاه گوارش و به طور عمده ثانوی به ضایعات مخاطی (اولسرواروزیون) در معده و دئودنوم بود. بیشتر بیماران دارای وضعیت همودینامیک پایدار بودند و میزان شوک در بیمارانی که INR (International Normalization Ratio) بیش از محدوده درمانی داشتند، بیشتر بود. ارتباط مستقیمی بین مدت و میزان مصرف داروهای ضد انعقاد و نوع بیماری خونریزی دهنده وجود نداشت. 30% از مجموع بیماران مورد مطالعه نیاز به روش های درمانی آندوسکوپیک پیدا کردند.
در این مطالعه، اتیولوژی اصلی خونریزی های گوارشی در بیماران تحت درمان با داروهای ضد انعقاد، تفاوتی با گروه شاهد نداشت. شدت خونریزی در افرادی که INR افزایش یافته داشتند، بیش از گروه شاهد بود و روش های درمانی نیز در هر دو گروه تفاوت خاصی نداشت.