تاثیر دو نوع تمرین هوازی بر میزان اکسیده شدن لیپوپروتئین کم چگال و عوامل خطرزای قلبی- عروقی مردان غیر فعال

بر اساس برخی مطالعات انجام شده، عامل اصلی در فرایندهای آتروسکلروز، میزان اکسیده شدن چربی ها، بویژه اکسیده شدن لیپوپروتئین کم چگال (LDL) (و نه غلظت LDL به تنهایی) است؛ همچنین گزارش شده است ورزش و فعالیت بدنی، فرایند اکسیده شدن LDL و خصوصیات کیفی این ذره لیپوپروتئینی را تحت تاثیر قرار می دهد؛ تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر دو نوع تمرین هوازی (متوسط و شدید) بر میزان اکسیده شدن LDL و تعدادی از عوامل خطرزای قلبی- عروقی سرم انجام شد.
روش تحقیق: این مطالعه تجربی بر روی 44 مرد غیر فعال انجام شد. این افراد به طور تصادفی ساده به دو گروه تمرینی و یک گروه شاهد تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 30-45 دقیقه در هر جلسه، به اجرای فعالیتهای طراحی شده پرداختند؛ در حالی که گروه شاهد طی همین دوره بدون فعالیت باقی ماندند. تمرینات هوازی متوسط و شدید به ترتیب با شدت 60-65% و 80-85% حداکثر ضربان قلب ذخیره به اجرا درآمدند. متغیرهای وابسته تحقیق (LDL اکسیده شده، غلظت HDL،LDL، کلسترول تام، تری گلیسرید و شاخص توده بدن) طی سه مرحله پیش، میان و پس آزمون اندازه گیری شدند. برای نشان دادن اثر تمرین از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب (ANOVA) استفاده گردید؛ سطح معنی داری 05/0P در نظر گرفته شد.
بین سه گروه شرکت کننده، قبل و پس از تمرین، تفاوت آماری معنی داری از نظر میزان ox-LDL و غلظت LDL، کلسترول تام یا تری گلیسرید سرم وجود نداشت اما افزایش معنی داری در غلظت HDL و نسبت HDL/LDL سرم (05/0P<) و کاهش معنی دار در شاخص توده بدنی (BMI) گروه تمرینات هوازی شدید پس از هشت هفته تمرین (05/0P<) مشاهده گردید.
یافته های تحقیق نشان می دهد که اجرای تمرینات هوازی با شدتهای 60-85% حداکثر ضربان قلب ذخیره، تولید استرس اکسیداتیو بالا نمی کنند و به دلیل عدم ایجاد شرایط اکسیده شدن LDL در بدن، تغییر معنی داری در عوامل دفاعی که معمولا برای مقابله با وضعیتهای حاد آتروژنیکی به کار گرفته می شوند، به وجود نمی آید.