بررسی ارتباط بین پادتن آنتی فسفولیپید و ضخامت انتیما - مدیای کاروتید در افراد جواد مبتلا به سکته قلبی

نقش بیماری های خود ایمنی در پیشرفت آسیب رگ ها بویژه آترواسکلروز رگ های مغزی و قلبی مورد بحث است. شناخت فاکتورهای خطر جدید و عوامل پیش بینی کننده آن به تشخیص بموقع و اقدام پیشگیرانه منجر می شود.
بررسی میزان پادتن آنتی فسفولیپید و ضخامت انتیما- مدیای کاروتید و ارزیابی ارتباط بین این دو متغیر در مبتلایان به سکته های قلبی زودرس.
در این مطالعه، 33 بیمار دچار سکته قلبی زیر 50 ساله بدون سابقه بیماری کبدی و کلیوی یا بدخیمی شناخته شده بررسی شدند. عوامل خطر شناخته شده و سطح پادتن آنتی فسفولیپید IgM و IgG در این بیماران و گروه شاهد که از نظر سن و جنس همسان سازی شده بود در شرایط استاندارد اندازه گیری شد. ضخامت انتیمای مدیای کاروتید بیماران و گروه شاهد با دستگاه اولتراسونوگرافی B-Mode و پروب 5/7 مگاهرتز توسط یک متخصص قلب و عروق در سه نقطه از کاروتید در هر سمت اندازه گیری شد. داده ها در نرم افزار SPSS11 وارد و با آزمون های χ2، T-Student و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل شد.
از 33 بیمار 2/15 درصد زن و بقیه مرد بودند. سطح آنتی فسفولیپید آنتی بادی و نیز میزان مثبت بودن آن در گروه بیماران و گروه شاهد تفاوت معنی دار نداشت. ضخامت انتیما- مدیای کاروتید در هر دو سمت چپ و راست به طور معنی دار در بیماران بیشتر بود(05/0P<). شاخص توده بدنی، وجود دیابت، مصرف سیگار و هیپرلیپیدمی بطور معنی دار در بیماران بالاتر از گروه شاهد بود(05/0P<). بین عیار پادتن آنتی فسفولیپید و ضخامت انتیما- مدیای کاروتید همبستگی معنی دار بدست نیامد.
بحث: در بررسی ما ضخامت انتیما مدیای کاروتید در مبتلایان به سکته قلبی زودرس بیشتر از گروه شاهد بود. در حالی که بین دو گروه اختلاف سطح پادتن آنتی فسفولیپید وجود داشت. برخلاف نتایج چند مطالعه مشابه می توان به ارجح بودن جنسی مردان در این مطالعه اشاره کرد.