بررسی اثرات جنتامایسین بر دفع الکترولیت های ادراری در نوزادان بستری

جنتامایسین آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که بطور وسیع در دوره نوزادی استفاده می شود. از عوارض آن سمیت کلیوی (نفروتوکسیسیتی) است که شامل تخریب گلومرولی و اختلال عملکرد توبولی است. تعادل الکترولیتی مخصوصا در نوزادان نارس بیمار بسیار با اهمیت می باشد.آمینوگلیکوزیدها با اختلال درعملکرد توبولها میتوانند بر این تعادل اثر گذارند.هدف این مطالعه تشخیص زودرس عارضه کلیوی جنتامایسین است.
این مطالعه نیمه تجربی بر روی 23 نوزاد (11 رسیده و 12 نارس) که به علت شک به عفونت باکتریال بستری و تحت درمان با جنتامایسین قرار گرفتند،انجام شد.نمونه های خون و ادرار قبل از تجویز و روز سوم درمان گرفته شد. غلظت سرمی و ادراری سدیم، پتاسیم وکراتینین و غلظت ادراری کلسیم اندازه گیری شد. سپس کسر دفعی سدیم، پتاسیم و دفع ادراری کلسیم بصورت نسبت کلسیم به کراتینین ادرارUCa/UCr))محاسبه شد.اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از برنامه SPSS و آزمونهای آماری مناسب مورد آنالیز و بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه دفع ادراری سدیم و کلسیم طی درمان نسبت به قبل از تجویز دارو در کل نوزادان افزایش قابل ملاحظه داشت(به ترتیب01/0= P و 02/0=P). کراتینین سرم در همه نوزادان کاهش داشت.میزان الکترولیتهای سرم طی درمان نرمال بود.
نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه اثر تجویز جنتامایسین را بر افزایش دفع سدیم و کلسیم ادراری نشان میدهد.این نتیجه از نظر کلینیکی خصوصا در نوزادان نارس بیمار دریافت کننده جنتامایسین ممکن است با اهمیت باشد. این نوزادان معمولا دفع کننده اجباری سدیم ادراری هستند و همچنین مستعد به هیپوکلسمی زودرس می باشند، تجویز جنتامایسین موجب تشدیداین عوارض میشود