چهار روایت از عشق مجنون

سوگنامه لیلی و مجنون رمانی است با عشقی شور انگیز که راه به مرزهای عشق مطلق می برد.«مجنون لیلی» مردی پاکباخته و صادق است که عشق را هم به طفیل غم عشق می خواهد.هر چند در دیوان او آثاری از کامیابی دو دلداده وجود دارد، عشق او معروف به عشق عذری است که عفت، کتمان و غمخوارگی و ناکامی از لوازم آن است. مجنون، متزلزل و ناشکیبا و خود کم بین است و لیلی، محکوم محیط حرمسرایی تازیان است که بر موقعیت مجنون فلک زده غبطه می خورد. این داستان بر اساس نوعی جبر است که قهرمان، تسلیم آن است. ابن سلام قربانی سوم، تلخکام به دیار عدم می رود. پدر مجنون در طلبش آواره بیابانهاست و پدر لیلی طیاره سوار راه غفلت و برهمزن روزگار لیلی. در این مقاله تراژدی لیلی و مجنون از دیدگاه سه شاعر بزرگ فارسی:نظامی،امیر خسرو دهلوی و جامی با توجه به دیوان مجنون و منابع عربی بررسی می شود درعین حال که در عشق عذری و حتی وجود مجنون به دیده شک نگریسته می شود.