اثر تجویز خوراکی و درازمدت سیاه دانه بر پاسخ انقباضی آئورت سینه ای در موش صحرایی دیابتی

تیمارهای دارویی به ویژه استفاده از گیاهان دارویی با حداقل عوارض جانبی که بتواند از بروز عوارض وخیم بیماری دیابت قندی در درازمدت جلوگیری نماید، از اهمیت بالینی زیادی برخوردار می باشد. لذا با توجه به وجود شواهد متعدد مبنی بر اثر ضددیابتی سیاه دانه، در این تحقیق اثر حفاظتی تجویز خوراکی سیاه دانه (Nigella sativum) بر پاسخ انقباضی آئوری سینه ای در مدل تجربی دیابت قندی درموش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.
موش های صحرایی نر (به تعداد 32 سر) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با سیاه دانه، دیابتی درمان نشده و دیابتی درمان شده با سیاه دانه تقسیم شدند. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین به طور داخل صفاقی استفاده گردید. دو گروه تحت بیمار با سیاه دانه نیز پودر مخلوط شده این گیاه با غذای استاندارد موش (6.25%) را به مدت 2 ماه دریافت نمودند. پاسخ انقباضی وابسته به غلظت حلقه های آئورتی دارای اندوتلیوم به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین پس از گذشت دو ماه ثبت گردید.
پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در مورد حلقه های آئورتی برای کلیه گروه ها از یک فرم وابسته به غلظت تبعیت نمود. حداکثر پاسخ انقباضی به کلرور پتاسیم و نورآدرنالین در گروه دیابتی درمان نشده، به طور معنی دار (P<0.001) بیش تر از گروه کنترل بود. بعلاوه حداکثر پاسخ انقباضی در مورد گروه های دیابتی تحت تیمار با سیاه دانه به طور معنی دار کم تر از گروه دیابتی درمان نشده بود (P<0.05).
مصرف خوراکی سیاه دانه در درازمدت می تواند در کاهش دادن پاسخ انقباضی سیستم عروقی در حالت دیابت و احتمالا در جهت کاهش برخی عوارض قلبی - عروقی ناشی از آن موثر باشد.