تولید دانش و پزشکی دوران اسلامی

طی دوران حکومت بزرگ اسلامی (قرون هفتم تا سیزدهم میلادی)، پزشکی به صورت شگفت انگیزی پیشرفت کرد و پزشکان مسلمان چشمگیرترین سهم را در این میان داشتند. این پیشرفت ها منشا تجدید حیات پزشکی در غرب پس از رنسانس گردید. درحال حاضر، ما وارثان دانش بی نظیر نیاکان مان هستیم. اما برخی اندیشمندان معتقدند دیگر زمان آن پزشکی گذشته است؛ این درحالی است که عده ای دیگر بر این باورند که پزشکی دوران اسلامی یک پزشکی تجربی است که می تواند به عنوان منبع غنی دانش مورد بهره برداری قرار گیرد.
این مقاله طی مروری بر متون، نقش پزشکی دوران اسلامی را در جریان روبه رشد تولید دانش مورد بررسی قرار می دهد. در ابتدا تاریخچه پزشکی در دوران اسلامی بطور مختصر مرورشده و در ادامه، طبیعت پزشکی اسلامی مورد بحث قرار خواهد گرفت.
نتیجه این که پزشکی سنتی در کنار توصیه های بهداشتی پیامبر بزرگوار اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) که پزشکی اسلامی نامیده شده، بطور قطع یک علم تجربی است و باید به عنوان موضوع تحقیق در محیط های دانشگاهی در کنار طب مدرن مورد توجه قرار گیرد.