مباحث اخلاقی خاتمه حیات از منظر ادیان

مباحث اخلاقی در تصمیم گیری های خاتمه حیات بسیار گسترده هستند. امروزه، پزشکان بطور دائم با بیمارانی روبرو هستند که می توان حیات آنها را با استفاده از درمان های پزشکی و فناوری های پیشرفته طولانی نمود. بحث هایی از مقوله بی فایدگی درمان های پزشکی، کیفیت حیات و عدالت در چنین مواردی مطرح می شود. گاه سلامتی بیمار قابل برگشت نیست و پزشک فقط قادر است با درمان های تسکین دهنده، فرآیند طبیعی مرگ را برای بیمار با آرامش همراه نماید. تصمیم گیری در مورد خاتمه حیات در موارد مرگ مغزی، وضعیت پایدار نباتی و وضعیت حداقل هوشیاری بسیار متفاوت و چالش برانگیز خواهد بود. موضوع «مرگ محترمانه» و تعریف مرگی خوب نیز یک مساله اساسی محسوب می شود. زمانی که زندگی سراسر درد و رنج است، اجازه طی روند طبیعی مرگ، دستور عدم احیای بیمار، توقف یا منع درمان های پزشکی (مثل تهویه مکانیکی) و حتی اتانازی و خودکشی حمایت شده به عنوان تصمیماتی موجه توسط پزشکان پیشنهاد می شوند. در برخی کشورها، راهکارهای قانونی مانند «خواسته قبلی» بیمار روند تصمیم گیری را تسهیل می کند.اما مباحث اخلاقی و تصمیم گیری های مربوطه توسط عوامل مختلفی شکل می گیرد. در میان این عوامل، ارزش های دینی از اثرگذارترین عوامل محسوب می گردند. این مقاله، اخلاق در خاتمه حیات را با تمرکز بر دیدگاه های مذهبی بحث می نماید و این که چگونه اعتقادات دینی بر عملکرد پزشکی در این مناقشات اخلاقی تاثیر می گذارند. آموزه های مکاتب هندو، بودا، یهودیت، مسیحیت و اسلام در مورد مرگ و فرآیند مردن بصورت مختصر مرور می شود.