بررسی میزان رضایتمندی بیماران به تفکیک شاخص های آن در بیماران ترخیصی مرکز پزشکی، آموزشی و درمانی آیت الله طالقانی در سال 1385

سنجش رضایتمندی به عنوان یک وسیله در پایش کیفیت مراقبت های ارائه شده محسوب می شود. نظر به ارائه آمارهای متفاوت از میزان رضایتمندی براساس سنجش با ابزارهای متفاوت، مطالعه ای با هدف تعیین رضایتمندی بیماران و معتبر سازی ابزار مورد استفاده در سنجش رضایتمندی درمراجعین به بیمارستان طالقانی در سال 1385 انجام شد.
تحقیق با طراحی مقطعی روی کلیه بیماران بستری انجام و تعداد 10 درصد آن ها موقع ترخیص و با روش نمونه گیری تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. میزان رضایتمندی با استفاده از ابزار VSSS 32(9) که برای کشور تعدیل شده و دارای روایی و پایایی لازم بود، با مصاحبه با بیماران تکمیل گردید. شاخص های این ابزار که در هفت بخش طراحی شده است به همراه اطلاعات دموگرافیکی در فرم های اطلاعاتی ثبت و با آمار توصیفی ارائه گردید. همبستگی بین رضایت کلی با سن و میزان تحصیلات با همبستگی پیرسون سنجیده شد. میزان عدم رضایت در نمونه ها تعیین و میزان واقعی با احتمال 95 درصد در جامعه برآورد شد. توزیع بیماران با توجه به رضایت کلی، به تفکیک مدت اقامت بیماران و جنس نیز محاسبه شد.
در طی مدت بررسی تعداد 5021 نفر بستری شدند و تحقیق روی 476 نفر انجام گرفت. 46درصد بیماران مورد بررسی مرد و 54 درصد زن بودند. سن آن ها 17±40 بود. یک درصد بیماران در کل ناراضی بودند درصد عدم رضایت از وضعیت تغذیه به میزان 51 درصد بود. بالاترین درصد رضایت از برخورد و رفتار و میزان پاسخگویی پزشک معالج به میزان 93 درصد بود. تمایل به بازگشت مجدد بیمار 66 درصد و توصیه بیمار برای مراجعه به این مرکز 65 درصد بود. حداکثر میزان رضایتمندی در اقامت 15-11روز در هر دو جنس و کاهش میزان رضایتمندی در بیش تر از 15 روز اقامت، در هر دو جنس مشاهده شد. رضایت کلی بیماران با سن و میزان تحصیلات ارتباط معنی داری نداشت.
میزان رضایت بیماران در بیمارستان طالقانی خوب و قابل قبول می باشد، اما در بعضی شاخص ها مثل تغذیه جای نگرانی داردکه بررسی علل آن ها را توصیه می نماید.