بررسی ارتباط سطح گلوتتیون پراکسیداز سرم و گلبول های قرمز با سطح هوموسیستئین سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد

علی رغم موفقیت هایی که در درمان های دارویی و غیر دارویی به منظور کاهش خطر بیماری های کرونری قلب صورت گرفته است هنوز این بیماری ها و انفارکتوس میوکارد علت عمده مرگ و میر در بیشتر کشورهای توسعه یافته محسوب می شوند. گزارشات فراوانی در خصوص احتمال ارتباط بین رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش هوموسیستئین با پاتوژنز آترواسکلروز منتشر شده اند. هدف این تحقیق بررسی ارتباط افزایش هوموسیستئین سرم با تغییرات سطح آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) پس از سکته قلبی بود.

این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود که در سال 1385 بر روی 48 بیمار و 48 فرد سالم کمتر از 76 سال انجام پذیرفت. از هر دو گروه در شرایط ناشتا خون گرفته شد. بر روی نمونه ها آزمایش هوموسیستئین به روش ELISA توسط کیت IBL و میزان فعالیت GPx توسط کیت راندوکس انجام شد.

از 48 بیماری که در این مطالعه شرکت داشتند 36 نفر مرد و 12 نفر زن بودند. در گروه شاهد 29 نفر مرد و 19 نفر زن حضور داشتند. میانگین غلظت هوموسیستئین در گروه بیمار 3/5 ± 3/ 30 میکرومول بر لیتر و در گروه شاهد 1/3 ± 1/11 میکرومول بر لیتر بود که بیانگر تفاوت معنی داری بین دو گروه است)001/0(P<. میانگین فعالیت GPx گلبول های قرمز بیمارانU/g Hb 5/20 ± 0/40 و گروه شاهد U/g Hb 3/20 ± 1/37 بدست آمد که بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین میانگین فعالیت GPx سرم بیمارانU/L 0/90 ± 8/464 و گروه شاهد U/L 1/97 ± 3/423 بدست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود)05/0(P<.

در این مطالعه افزایش سطح هوموسیستئین سرم و GPx سرم و گلبول های قرمز در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. به نظر می رسد افزایش GPx بعلت آسیب سلولی است و به دنبال آن این آنزیم موجب مهار رادیکال های آزاد و آسیب های وارده به سلول می گردد.