تهیه نانوکریستوبالیت و بررسی اثر آن بر برخی خواص شفاف پوشه های دو جزئی خودرویی

در تحقیق حاضر علاوه بر نانوکریستوبالیت، سیلیس آمورف اصلاح شده، سیلیس آمورف نانوذره و یک نمونه سیلیس میکرونیزه (کوارتز) به عنوان پرکننده مورد آزمایش قرارگرفت. دانه بندی همه پرکننده ها به غیر از کوارتز کمتر از 100 نانومتر انتخاب شد. برای تهیه کریستوبالیت، سیلیس آمورف در دماهای مختلف حرارت داده شد. برای شناسایی فاز کریستوبالیت از XRD استفاده گردید. نتیجه آنالیز فازی سیلیس آمورف در C 1470 بیانگر حضور فاز کریستوبالیت در حدود 100% بود. برای دانه ریز کردن پودر حاصل از نمونه سیلیس آمورف، از آسیاب های مختلف استفاده شد. نتایج مشاهدات میکروسکوپ الکترونی عبوری بیانگر ریز شدن ذرات کریستوبالیت در حد نانومتری بود. همه نمونه های پرکننده در داخل شفاف پوشه دو جزئی پراکنده شدند. آزمایش های انجام شده بر روی پوشش ها شامل آزمون های سختی کونیگ، مقاومت به سایش و مه گونی بودند. نتایج بررسی ها نشان داد که کاربرد پرکننده سیلیس اصلاح شده نسبت به بقیه نمونه ها، مقاومت به سایش را بهبود بخشیده است. سختی در حالتی که از انواع سیلیس استفاده شد، نیز افزایش یافته است. میزان نور عبوری (مه گونی) در حالتی که از سیلیس اصلاح شده استفاده شد بهتر از بقیه نمونه ها بود.