تاثیر تمرینات هوازی منظم بر فعالیت فاکتورهای انعقادی در مردان جوان سالم

تاثیر ورزش بر سیستم های مختلف بدن انسان از جمله سیستم قلبی عروقی وسیستم عضلانی- اسکلتی یک امر اثبات شده است. یکی از سیستم هایی که تغییرات آن در پی ورزش مورد توجه بسیاری از محققان قرارگرفته است سیستم هموستاتیک می باشد. Coagulation و Fibrinolysis دوجزء مهم فرآیند هموستاز و تولید لخته را تشکیل می دهند که هردو با ایجاد تعادل میان فعال کننده ها و مهارکننده های هموستاتیک تنظیم می شوند. با توجه به اهمیت بررسی نقش ورزش بر فاکنورهای انعقادی در این پروژه اثر تمرینات دوره ای بر فاکتورهای انعقادی بررسی شد.
افراد شرکت کننده در این مطالعه 16 مرد جوان سالم و غیرورزشکار در دامنه سنی 20 تا 30 سال بودند که سابقه مشکلات قلبی عروقی، تنفسی، خونی در بستگان درجه یک خود نداشتند و سلامت سیستم قلب و عروق آنها به وسیله پزشک متخصص تایید شده بود. 10 نفر از این افراد به صورت تصادفی انتخاب شدند و با رژیم 3 بار در هفته به مدت 8 هفته، هر بار به مدت نیم ساعت با دوچرخه ثابت به ورزش Submaximal پرداختند (1 دقیقه warm up، 15 دقیقه ورزش هوازی، 8 دقیقه active recovery، 45دقیقه passive recovery). 6 نفر باقی مانده در قالب گروه کنترل، در این مدت هیچ نوع فعالیت ورزشی انجام ندادند. قبل از آغاز برنامه و پس از پایان 8 هفته پاسخ سیستم انعقادی آنها بوسیله تست ارگومتری ارزیابی شد.
پس از 8 هفته تمرین هوازی فعالیت انعقادی فاکتور8، فاکتور 9، فیبرینوژن و فعالیت فاکتور وان ویلبراند در پاسخ به ورزش افزایش یافت که این افزایش تنها در گروه آزمون معنی دار شد؛ همزمان در گروه آزمون آنتی ژن ون ویلبراند، aPTT و فعالیت فاکتور 7 کاهش معنی داری نشان دادند. بنابراین Training هوازی به مدت 8 هفته باعث تقویت پاسخ فعالیت فاکتور 7، 8، 9، فاکتور ون ویلبراندaPTT می شود ولی تاثیری بر پاسخ آنتی ژن ون ویلبراند، PT، به ورزش ندارد.
با توجه به اهمیت هموستاز خون و نتایج نامطلوب ناشی از به هم خوردن تعادل سیستم های انعقاد و فیبرینولیز به نظر می رسد هرگونه فعالیت بدنی و به ویژه هر نوع برنامه ورزشی باید به دقت از نظر تاثیری که بر تعادل هموستاتیک و فعالیت سیستم های زیرمجموعه آن دارد تحلیل گردد.