تصمیم گیری در سیاست خارجی، رهیافت تجربی

جمهوری اسلامی ایران سازوکار اجرایی منحصر به فردی، جهت سازوکار کردن سلسله مراتب مقامات مذهبی و دموکراسی پارلمانی خود، اتخاذ نموده است. فرآیند تصمیم گیری در سیاست خارجی و روابط بین الملل موجب می گردد نهادهای اجرایی مهمی هم از دولت و هم از مقامات مذهبی وارد عمل شوند. این نهادهای مختلف در وصول به مصالحه در مورد نظام کنترل و تعدیل بین سطوح اساسی فرآیند مشورتی که عبارتند از: وزارتخارجه، شورای عالی امنیت ملی، ریاست جمهوری و رهبری، کمک می کند. همچنین شاهد وجود تصمیم گیران منفردی تحت عنوان جناح گرایی کارگزار - محور هستیم که گرچه به طور غیررسمی ولی نقش مهمی در این فرآیند داشته اند.