مطالعه ارزیابی فراوانی نسبی زخمها و اروزیونهای پپتیک در بیماران مبتلا به انواع مختلف کلستاز

شواهدی به نفع انسداد یا افزایش دیامتر مجاری صفراوی وجود داشته باشد، به نفع مکانیکال است، به علاوه کلستاز باعث عوارض متعدد و مختلف نیز می شود. یکی از این عوارض ایجاد ضایعات مخاطی پپتیک است که باعث خونریزی دستگاه گوارش و سوراخ شدگی و هرگونه انسداد ناشی از تنگی می شود، لذا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی نسبی زخم پپتیک در انواع مختلف کلستاز انجام گردید.

این مطالعه از نوع case- control بود، 170 نفر که انسداد صفراوی آنها براساس شرح حال معاینه بالینی تست های عملکردی کبد و بررسی های رادیولوژیک و سرولوژیک اثبات شده بود، کاندید ERCP شدند. قبل از انجام ERCP داده های جمع آوری شده در پرسشنامه ثبت شد و به وسیله تست فیشر ارزیابی گردید. بیماران بر اساس سونوگرافی با اندازه گیری قطر مجرای مشترک به دو گروه مکانیکال (85 بیمار) و غیرمکانیکال (85 بیمار) تقسیم شدند و برای ارزیابی دقیق ضایعه مخاطی تحت اندوسکوپی قرار گرفتند.

فراوانی ضایعات مخاطی پپتیک در گروه کلستاز مکانیکال(شامل 36 بیمار،6/42%) به صورت معنی داری بیشتر از فراوانی ضایعات مخاطی پپتیک در گروه کلستاز غیرمکانیکال (شامل 15 بیمار، 6/17%)بود(02/0 ≥p). 51 نفر (30%) از کل بیماران مبتلا به کلستاز ضایعه مخاطی داشتند. از این بیماران 25 بیمار پپتیک اولسر داشتند که فراوانی دئودنال اولسر 17 مورد (68%) و زخم معده 8 مورد (32%) بود (01/0≥p). تفاوت معنی داری بین زخم پپتیک دوازدهه در بیماران مبتلا به کلستاز مکانیکال 12 مورد(6/70%) زخم پپتیک دوازدهه در بیماران مبتلا به کلستاز غیرمکانیکال (5 مورد 4/29%) وجود داشت (01/0≥p). بین فراوانی زخم دوازدهه(12 مورد، 6/70%) و زخم معده (5 مورد، 4/29%) در بیماران مبتلا به کلستاز مکانیکال تفاوت معنی داری وجود داشت (01/0≥p) که این تفاوت در بیماران مبتلا به کلستاز غیرمکانیکال وجود نداشت.

با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد که شیوع ضایعات مخاطی دئودنال و معده در انواع مختلف کلستازنسبت به جمعیت عمومی بیشتر بوده و همچنین، شیوع ضایعات مخاطی دئودنوم در کلستاز مکانیکال نسبت به کلستاز غیرمکانیکال بیشتر میباشد.