مقایسه سطح سرمی مس و روی در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی ایسکمیک و داوطلبان سالم

تغییرات مس و روی در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی ایسکمیک (ISCMP) در مطالعات قبلی گزارش شده است. با توجه به تناقضات موجود، هدف از انجام این مطالعه اندازه گیری غلظت سرمی روی و مس به منظور بررسی نقش احتمالی این عناصر در بیماران مبتلا به ISCMP بوده است.
این مطالعه بصورت مورد- شاهدی روی 30 بیمار ISCMP و 27 داوطلب سالم انجام گرفت. تشخیص ISCMP بر مبنای تاریخچه ای از انفارکتوس میوکارد و مشکلات عروقی و تایید آن توسط آنژیوگرافی بوده است. نارسایی کلیوی و کبدی، مصرف الکل و دریافت مکمل های ویتامینی حاوی روی یا مس در طی یک هفته قبل، از معیارهای خروج در این مطالعه بود. از بیماران و داوطلبان سالم 15 میلی لیتر خون وریدی گرفته شد و پس از سانتریفیوژ، سرم جداسازی و در دمای 20- درجه سانتی گراد فریز شد و با روش جذب اتمی میزان مس و روی اندازه گیری گردید. در نهایت مقایسه سطح سرمی مس و روی در دو گروه با استفاده از آزمون t مورد بررسی قرار گرفت.
میانگین غلظت سرمی مس در گروه(ISCMP (mg/L 1/5±0/5 بطور معنی دار بالاتر از گروه شاهد (mg/L 1/3±0/2) بوده است (048/0=p). میانگین غلظت روی در دو گروه ISCMP و افراد شاهد به ترتیب mg/L 1/1±0/3 و mg/L 1/1±0/4 بوده که این اختلاف معنی دار نبود.
بر اساس نتایج این مطالعه، بالا بودن مس در بیماران مبتلا به ISCMP میتواند مطرح کننده نقش این عنصر در بروز کاردیومیوپاتی باشد. مداخلاتی نظیر استفاده از شلات دهنده های مس به منظور کاهش علایم و یا کند کردن سیر پیشرفت ISCMP نیاز به انجام کارآزمایی های بالینی دارد. براساس مطالعه کنونی کاهش روی در بروز کاردیومیوپاتی ایسکیمیک مؤثر نمی باشد.