بررسی رابطه بین بیماری های پریودنتال و تنفس دهانی

برخی مطالعات نشان دهنده ارتباط و تشدید وضعیت بیماری پریودنتال در افراد دارای تنفس دهانی است به همین جهت هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین بیماری های پریودنتال و تنفس دهانی می باشد. این مطالعه به صورت همگروهی تاریخی بر روی نود نفر (45 نفر در هر گروه) با روش مشاهده و معاینه کلینیکی دهانی انجام شد. نمونه ها از میان افراد 20-35 ساله مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی ودرمانگاه های دندانپزشکی شهر اصفهان انتخاب شدند. گروه مواجهه یافته (دارای تنفس دهانی) شامل افرادی بود که داشتن کام گنبدی شکل و نرسیدن لبها به یکدیگر در حال استراحت با استفاده از سه روش معاینه در مورد آنها تایید شده بود. افراد علاقه مندی که در هر سه روش معاینه دارای تنفس دهانی بودند وارد مطالعه شدند. گروه غیر مواجهه یافته شامل افرادی بود که از راه بینی و به صورت طبیعی نفس می کشیدند. شاخص بهداشت دهان همه افراد با تعیین میزان رنگ گرفتگی دندانها بعد از جویدن قرصهای آشکارکننده مشخص شد. شاخص لثه ای افراد در نواحی قدامی و خلفی تعیین و با استفاده از آزمون Man-Whitney مقایسه گردید. در ناحیه قدام دهان افراد مواجهه یافته، نمره یک شاخص لثه ای در پنج نفر معادل 1/11%، نمره دو و در 36 نفر برابر80% و نمره سه در چهار نفر برابر9/8% مشاهده گردید. در گروه غیر مواجهه یافته نیز، پنج نفر برابر1/11% دارای شاخص صفر، 32 نفر معادل 1/71% دارای شاخص یک و هشت نفر برابر8/17% دارای شاخص دو بودند. استفاده از آزمون Man-Whitney تفاوت موجود بین دو گروه را از نظر آماری معنی دار نشان داد.(001/0< P) تنفس دهانی به عنوان یکی از عوامل موضعی مستعدکننده بیماری های لثه در دهان محسوب می شود. اگر چه به نظر می رسد این تاثیر فقط در ناحیه قدامی می باشد.