شیوع افسردگی و اضطراب در مراقبین اصلی در بخش های روان پزشکی

توجه به وضعیت بهداشت روان سایر افراد خانواده بیماران نه تنها از جهت کمک به درمان و پیش گیری از عود بیماری، حائز اهمیت بوده بلکه از جهت ارتقاء بهداشت روان جامعه و پیش گیری از بروز اختلالات روانی در سایر افراد خانواده نیز ارزشمند می باشد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان شیوع و شدت افسردگی و اضطراب در مراقبین بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بوده است.
روش پژوهش توصیفی بوده و جامعه آماری آن کلیه ی مراقبین اصلی بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان نور بودند. جمعیت مورد مطالعه شامل 307 نفر از مراقبین اصلی بیمارانی بود که در بخش بستری بودند و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسش نامه ی افسردگی بک(Beck) و اضطراب زونگ (Zung) بود با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t-test و آزمون هم بستگی و با کمک نرم افزار SPSS داده های آماری تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج این بررسی نشان داد که بر اساس آزمون بک 71% از مراقبین بیماران بستری درجاتی از افسردگی و هم چنین بر اساس آزمون زونگ 9/7% از مراقبین دچار درجاتی از اضطراب بودند. هم چنین بین شدت افسردگی مراقبین و جنس بیمار (018/0= p)، شدت اضطراب مراقبین اصلی و جنس بیمار (002/0= p)، و هم چنین بین شدت افسردگی مراقبین و جنس مراقب (5 0/0< p) و بین شدت اضطراب مراقبین و جنس مراقب (5 0/0< p) رابطه معنی داری وجود داشت. بین طول مدت بیماری بیماران و شدت افسردگی مراقبین اصلی (47/.= p و 042/0= r) نیز شدت اضطراب مراقبین اصلی (96/0= p و 002/0= r) رابطه معنی داری وجود نداشت. در نهایت اختلاف معنی داری بین نوع اختلال روان پزشکی و نمره اضطراب (086/0= P) و نمره افسردگی مراقبین (32/0=P) نیز وجود نداشت.
افسردگی و اضطراب در مراقبین بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بسیار شایع تر از جامعه می باشد که به علت اثر مخرب افسردگی مراقب در مراقبت از بیمار بستری، توجه به شناخت و درمان آن بسیار ارزشمند می باشد. هم چنین بالاتر بودن شیوع افسردگی و اضطراب در زنانی که از بیمارانشان مراقبت می کردند و نیز در مراقبینی که بیمارانشان مونث می باشند نشانه لزوم توجه بیش تر به زنان را از جهت ابتلای آن ها به افسردگی و اضطراب می رساند.