بررسی مشروعیت دخالتهای نظامی بشردوستانه از دیدگاه حقوق بین الملل

دخالت نظامی اخیر سه کشور غربی ایالات متحده امریکا، فرانسه و انگلستان درشمال عراق علی رغم اصول مندرج در منشور سازمان ملل متحد پدیده جدیدی در روابط بین المللی نیست، این دخالتهای نظامی با انگیزه یا بهانه حمایت از «حقوق بشردوستانه» انجام می شوند. درقرن نوزدهم کشورهای نیرومند غربی بارها برای پشتیبانی از گروه های مسیحی در امپراطوری عثمانی یا در توابع آن مانند سوریه و یونان، علیه دولت عثمانی اعمال زور کرده اند. این دخالتها بعد از تصویب منشور سازمان ملل متحد و تعهد آشکار دولتها در احترام به حاکمیت ارضی و استقلال سیاسی دولتهای دیگر و منع کاربرد زور و نیروی نظامی در روابطشان با یکدیگر که شمار این دخالتها فراوانند همچنان ادامه یافته است. در تمام این موارد یک یا چند کشور خارجی برای حمایت بشردوستانه از اتباع خودشان که مقیم خارج هستند به تمامت ارضی و استقلال سیاسی کشوری دیگر- تجاوز نظامی می نمایند و یا تهدید نظامی به کار می برند. تاریخ حقوق بین الملل آکنده از این گونه تجاوزهاست. بعنوان نمونه ایالات متحده امریکا بین سالهای 1813 تا1899 برای حمایت از اتباعش، چهل و شش بار در کشورهای امریکای لاتین یا کشورهای دیگر، نیروی نظامی پیاده نمود؛ همچنین در سال 1980 نیز برای حمایت از اتباعش در ایران به خاک ایران تجاوز نظامی گسترده ای نمود و مدعی بود که این عمل، مطابق ماده 51 منشور ملل متحد و براساس«حق دفاع مشروع» انجام گرفته و از نظر حقوق بین الملل اقدامی قانونی بوده است.