مقایسه کمی حساسیت NASBA-ELISA و RT-PCR-ELISA در اندازه گیری رونویس الحاقی ژن های BCR-ABL بیماران مبتلا به CML

بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن (CML) دارای کرموزوم فیلادلفیا هستند. این کروموزوم حاصل جابجایی بازوهای بلند کروموزوم های 9 و22 (q34;q11) بوده که منجر به ایجاد الحاق بین ژنهای BCR و ABL می گردد. در این مطالعه، تکنیک های RT-PCR و NASBA در تعیین رونویس های bcr-abl مقایسه شد.
رونویس های الحاقی بطور مصنوعی سنتز و RNA از رده سلولی لوسمیک K562 استخراج گردید. سریال رقت هم از رونویس های الحاقی سنتز شده و هم RNA استخراج شده تهیه شد و سپس حساسیت هر دو تکنیک تعیین گردید. محصولات واکنش RT-PCR و NASBAبا نسبت برابری به ترتیب با DIG-11-dUTP و DIG-11-UTP نشاندار شد. بدنبال دناتوراسیون، واکنش هیبریداسیون با پروب اختصاصی روی هر دو محصول انجام شد. محصولات در میکروپلیت های پوشیده شده با استرپتواویدین انکوبه شد. پس از شستشو پلیت ها، آنتی دیگ کونژوگه با پراکسیداز اضافه و با استفاده از سوبسترا ATBS فعالیت آنزیمی در طول موج 405 نانومتر تعیین شد.
اختصاصیت هر دو روش یکسان بود، اما حساسیت RT-PCR-ELISA 100 برابر بیشتر از روش NASBA-ELISA بود. به عبارتی RT-PCR-ELISA توانست 100 پیگوگرم RNA کمتری را نسبت به NASBA-ELISA (006/0 در مقابل 06/0 پیکوگرم RNA) را شناسایی نماید. هم چنین میزان شناسایی سلول های لوسمیک توسط این دو روش به ترتیب 4 و 400 سلول بود.
با وجودی که NASBA به ترمال سیکلر نیازی ندارد، اما حساسیت آن کمتر از روش RT-PCR بوده و نمی تواند روش مناسبی برای ارزیابی کمی باشد.