بررسی میزان شیوع و پیشرفت میوپی در میان دانشجویان پزشکیسه ترم آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحدپزشکی تهران

در این مطالعه، میزان شیوع و پیشرفت میوپی در طی دوران تحصیل دانشجویان پزشکی سه ترم آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران اندازه گیری شده و تاثیر تعدادی از عوامل مساعدکننده احتمالی ارزیابی شد.
در این مطالعه مقطعی با روش نمونه گیری تصادفی ساده به 240 دانشجوی پزشکی دوره کارورزی فرم اطلاعاتی دوقسمتی ارائه شد. بخش اول این فرم توسط کلیه شرکت کنندگان و بخش دوم تنها توسط افراد میوپ پاسخ داده شد. در این مطالعه شیوع میوپی براساس قدرت لنز کمتر یا مساوی 5/0- دیوپتر در یکی از دو چشم و پیشرفت میوپی بصورت تفاضل قدرت لنز کنونی و قدرت لنز بدو ورود اندازه گیری شد.
میزان شیوع میوپی 1/22 درصد، میوپی و آستیگماتیسم 2/29 درصد، آستیگماتیسم 1/12 درصد، آستیگماتیسم و هیپروپی 9/2 درصد و هیپروپی7/1 درصد بدست آمد و به طور کلی شیوع عیوب انکساری 9/67 درصد و شیوع کلی میوپی3/51 درصد بود. میانگین میزان میوپی در دو چشم 28/2- دیوپتر و میانگین پیشرفت میوپی طی تحصیل 75/0- دیوپتر بود. میزان شیوع پیشرفت میوپی 8/78 درصد بود و 10 درصد میوپ ها پس از ورود به دانشگاه میوپ شده بودند. میانگین سن شروع میوپی 8/15 سال بود. بین جنس مونث، سن شروع، سابقه فامیلی و فاصله کتاب از چشم در هنگام مطالعه با میوپی ارتباط معنی داری وجود داشت.
شیوع میوپی در مطالعه ما بیش از آمار جهانی و تقریبا مشابه نتایج بدست آمده در مطالعات قبلی بر روی دانشجویان پزشکی است که این امر می تواند نشان دهنده نقش تحصیلات و به طور کلی کارهای نیازمند مطالعه به عنوان یک عامل خطر برای نزدیک بینی باشد.