تاثیر سه روش آموزش بر پیشرفت تحصیلی، رضایت از یادگیری و اضطراب دانشجویان پرستاری

تحقیقات نشان داده اند که روش های تدریس معلم- محور مانند سخنرانی، دانشجویان را غیر فعال نموده و تفکر نقاد، توان تصمیم گیری و قدرت ابراز وجود آنها را کاسته و بازده آموزشی لازم را ندارند. در تحقیق حاضر تاثیر سه روش تدریس سخنرانی، پرسش و پاسخ و نیز جستجو و تدریس توسط دانشجو بر پیشرفت تحصیلی، رضایت از یادگیری و اضطراب دانشجویان مقایسه شد.
تحقیق به صورت نیمه تجربی در یک گروه 40 نفره از دانشجویان پرستاری انجام شد. درس داخلی جراحی دو به سه بخش تقسیم و هر بخش آن به یک روش تدریس شد. در ابتدای تدریس به هر یک از سه روش، اضطراب دانشجویان و در پایان هر بخش رضایت دانشجویان بررسی و آزمون کتبی از محتوا انجام شد. سپس میزان اضطراب، پیشرفت تحصیلی و رضایت دانشجو از یادگیری مقایسه گردید.
از واحدهای پژوهش 5/52 درصد دختر و میانگین (انحراف معیار±) سن آنها 57/23 (06/2±) سال بود. میانگین نمرات دانشجویان در روش سخنرانی 62/12، در روش پرسش و پاسخ 80/14 و در روش تدریس توسط دانشجو 10/15 بود و با یکدیگر تفاوت معنی دار داشتند (0001/0=P). آزمون تعقیبی تفاوت معنی داری را بین نمرات روش دوم و سوم نشان نداد. میانگین رضایت دانشجویان از یادگیری در روش اول 35/3، در روش دوم 65/3 و در روش سوم 10/5 بود. رضایت دانشجویان از یادگیری در روش های دوم و سوم بیشتر از روش اول بود (0001/0=P). روش سخنرانی کمترین اضطراب و روش پرسش و پاسخ بیشترین اضطراب را ایجاد کرده بود. اضطراب حاصل از روش سوم در حد متوسط بود. در انتهای روش های دوم و سوم اضطراب به طور معنی داری کاهش یافته بود (02/0=P و 0001/0=P).
دخالت دادن دانشجو در ترتیب دهی شرایط و فعالیت های یادگیری- یاددهی با پیشرفت تحصیلی و رضایت بیشتری از طرف دانشجو همراه است. با وجود این، افزایش سطح انتظار از دانشجو در روش های فعال تدریس می تواند با افزایش اضطراب همراه باشد که می توان با حمایت های لازم از آثار منفی این اضطراب کاست. بنابراین، مشارکت دادن دانشجویان در فعالیت های تدریس پیشنهاد می شود.