اثر آنتی بیوتیک های کینولونی بر بیوفیلم های تولید شده بوسیله سویه های استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری

سلول های باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به طور طبیعی بر روی پوست و غشاء های مخاطی بدن انسان زندگی می کند و نیز یکی از عوامل مهم عفونت های nosocomial (عفونت های بیمارستانی) می باشد. توانایی تشکیل بیوفیلم نقش مهمی در ویرولانس این باکتری دارد. کینولون ها از دسته آنتی بیوتیک هایی هستند که برای سالیان متمادی، برای درمان عفونت های ادراری ایجاد شده توسط استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به کار برده شده اند. با توجه به مقاومت برتر سلول های ساکن ساختارهای بیوفیلمی نسبت به آنتی بیوتیک ها در مقایسه با سلول های پلانکتونیک، مطالعه مقاومت بالای سویه های بومی مولد بیوفیلم استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس هدف این بررسی قرار گرفت.
در این پژوهش، 10 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بومی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جدا شد و همچنین سویه استاندارد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس PTCC 1435 به عنوان کنترل به کار رفت. شناسایی ایزوله ها بوسیله آزمایش های مورفولوژیک و بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. به دنبال آن آزمون های سنجش حساسیت باکتری علیه 3 آنتی بیوتیک کینولونی (سیپروفلوکساسین) (CP)، افلوکساسین(OFX) و نالیدیکسیک اسید(NA) به دو روش دیسک گذاری (Kirby – Baure) و تهیه غلظت در لوله (Broth dilution test) انجام شد.
میانگین حداقل تراکم بازدارندهMIC (Minimum Inhibitory Concentration) این آنتی بیوتیک ها برای 10 ایزوله بدست آمده به این صورت بدست آمد: سیپروفلوکساسین lμ/gμ 375/7، افلوکساسین lμ/gμ 53/11و نالیدیکسیک اسید lμ/gμ 2/259. سپس مدلی تجربی برای تولید بیوفیلم در شرایط آزمایشگاهی طراحی شد و از این ایزوله ها، بیوفیلم به دست آمد. سپس MIC این 3 آنتی بیوتیک علیه شکل بیوفیلم ایزوله ها تعیین شد. مدل تجربی بیوفیلم افزایش مقاومت نسبت به این آنتی بیوتیک ها را نشان داد: از 15 برابر افزایش مقاومت در برابر نالیدیکسیک اسید تا 18 برابر در مقابل سیپروفلوکساسین. میانگین MICآنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، نالیدیکسیک اسید علیه شکل بیوفیلم10 ایزوله به ترتیب برابر lμ/gμ 4/128، lμ/gμ 8/177 و lμ/gμ 4/3942 بود.
استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس افزایش مقاومت در مقابل آنتی بیوتیک های کینولونی مختلف در ساختار بیوفیلم نسبت به شکل پلانکتونیک نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش بر روی سویه های بومی با نتایج حاصل از پژوهش های مشابه در دیگر سویه ها همخوانی دارد و بر مصرف دوز کافی آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های ادراری ناشی از بیوفیلم تاکید دارد.