مقایسه تاثیر دو روش مقطعی و مداوم استفاده از اکسی توسین بر طول لیبر در مراجعین به بیمارستان شهید بهشتی مراغه

القای زایمان یکی ازچالش های مامایی است در این رابطه اکسی توسین برای تقویت لیبر به کار می رود. علیرغم استفاده وسیع از اکسی توسین هیچ توافقی بر سر دوز شروع آن، دوز افزایشی و یا حد اکثر دوز مورد استفاده وجود ندارد و اطلاعات کافی برای اینکه آیا انفوزیون اکسی توسین در فاز فعال زایمان باید قطع شود یا نه موجود نیست. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر دو روش مقطعی و مداوم استفاده از اکسی توسین برطول لیبر بود.
پژوهش حاضر از نوع کار آزمایی بالینی و تصادفی بود که در آن102نفر از زنانی که نیاز به انفوزیون اکسی توسین داشتند به روش تصادفی در دو گروه مقطعی و مداوم استفاده از اکسی توسین قرار گرفتند. در هر دو گروه 10واحد اکسی توسین داخل1 لیتر سرم نرمال سالین شروع شدو در هر 15 دقیقه نیز mu/min 2 اضافه می شد تا حداقل سه انقباض 60-45 ثانیه ای با شدت متوسط در هر 10 دقیقه ایجاد می شد و یا به حداکثر دوز mu/min 32 می رسید. در گروه تزریق مقطعی پس از دیلاتاسیون cm6-5 انفوزیون قطع می شد. در گروه تزریق مداوم با همان قطراتی که انقباض رحمی خوب ایجاد شده بود تا پایان مرحله دوم انقباض تزریق ادامه یافت.
طول فاز فعال و مرحله دوم و سوم زایمان در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت)05/0=(P.
قطع انفوزیون اکسی توسین در فاز فعال زایمانی باعث طولانی شدن لیبر نمی شود.