بررسی میزان و انواع حوادث شغلی در دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی شهر تهران

انسانها امروزه بیش از گذشته در معرض سوانح و حوادث قرار دارند. کارکنان بهداشتی، درمانی و دانشجویان با خطرات و حوادث شغلی متعددی مواجه هستند. در این میان دانشجویان به علت تجربه و مهارت کم بالینی در معرض خطر بیشتری هستند.
هدف این مطالعه تعیین انواع و میزان حوادث شغلی در دانشجویان پرستاری در دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در سال 1385بود.
این پژوهش به صورت توصیفی بر روی 180 نفر از دانشجویان پرستاری که در زمان انجام پژوهش در دانشکده های پرستاری و مامایی شهر تهران مشغول به تحصیل و دارای شرایط ورود به مطالعه بودند با نمونه گیری سهمیه ای انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شد که جهت اندازه گیری اعتبار و پایایی آن به ترتیب از اعتبار محتوا و آزمون مجدد استفاده شد.
1/31 درصد از دانشجویان آسیب با سوزن، 7/41 درصد آسیب با اشیاء تیز و برنده، 8/84 درصد تماس با خون و مایعات بدن بیماران، 7/46 درصد تماس با داروهای شیمی درمانی و 3/33 درصد آسیب دیدگی و کوفتگی به دنبال برخورد با وسایل موجود در بخش را طی یکسال گذشته گزارش کردند که در سال های مختلف تحصیلی تفاوت معنی دار بود. بخشهای گوارش، جراحی و اورژانس و سرطان پرخطرترین بخش ها بودند. میزان استفاده از وسایل حفاظتی نیز مطلوب نبود.
با توجه به آمار بالای بعضی حوادث، لزوم برنامه ریزی صحیح آموزشی در زمینه حوادث شغلی و راه های پیشگیری از آن و گزارش به موقع توصیه می شود تا از ایجاد عوارض طولانی مدت جلوگیری شود.