بررسی حساسیت پرتویی سلول های سرطانی آغشته به مولد بیماری ویروسی فلج اطفال، تحت تابش اشعه یونیزان کبالت 60

هدف اصلی در پرتودرمانی، رسیدن دوز مناسب به صورت همگن به بافت تومورال و حفاظت بافت های سالم اطراف تومور است. دوز تجویز شده برای هر جلسه رادیوتراپی بر اساس حساسیت رادیوبیولوژیکی بافت سرطانی در نظر گرفته می شود. دیده شده است وجود بیماری های ویروسی درمنطقه تومورال حساسیت پرتویی سلول های سرطانی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه تعیین حساسیت پرتویی سلول های سرطانی آغشته به مولد بیماری ویروسی فلج اطفال، تحت تابش اشعه یونیزان کبالت 60 است.
این پژوهش تجربی در بخش رادیوتراپی و انکولوژی بیمارستان گلستان اهواز در سال 1385 انجام گردید. در این تحقیق حساسیت پرتویی سلول های هلا، بدون وجود عامل بیماری ویروسی و بار دیگر با وجود عامل بیماری ویروسی فلج اطفال پس از تابش اشعه گامای کبالت 60، به دست آمده و با یکدیگر مقایسه شد.
نتایج حاصل بیانگر آن بود که برای غلظت های کم آغشتگی به ویروس فلج اطفال، پس از دریافت 2 گری اشعه گامای کبالت 60، مرگ سلولی به اندازه 20 تا 30 درصد افزایش می یابد، برای غلظت های متوسط آغشتگی به ویروس فلج اطفال، پس از دریافت 2 گری اشعه گامای کبالت 60، مرگ سلولی به اندازه 30 تا 40 درصد افزایش می یابد و برای غلظت های بالای آغشتگی به ویروس فلج اطفال، مرگ سلولی به اندازه 70 تا 90 درصد افزوده می شود.
وجود بیماری ویروسی در منطقه تومورال حساسیت پرتویی سلول های سرطانی را افزایش می دهد. این یافته محقق می سازد که در تجویز دوز اشعه در جلسات رادیوتراپی باید به محیط دریافت کننده اشعه از لحاظ درگیر بودن با بیماری های غیر سرطانی نیز توجه شود.