بررسی تاثیر برنامه های مدون آموزش مداوم در میزان آگاهی پزشکان عمومی

آموزش مداوم پزشکی به عنوان امری ضروری جهت حفظ و ارتقاء مهارت های فارغ التحصیلان پزشکی محسوب شده و بر این اساس برنامه های آموزش مداوم جامعه پزشکی با هدف ارتقاء دانش ومهارت های شغلی و بهبود ارائه خدمات بهداشتی- درمانی در کشور در حال اجرا می باشد. اکنون پس از گذشت چند سال از شروع برنامه های آموزش مداوم، این پرسش در مورد اثر بخشی آموزش های مذکور و راه کارهای بهینه نمودن آن مورد توجه می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان دانش شرکت کنندگان در برنامه های آموزش مداوم و نیز میزان آن پس از برگزاری برنامه های آموزش مداوم می باشد.

جامعه مورد مطالعه تمامی پزشکان عمومی بودندکه طی بهار سال 1385 در برنامه های مدون آموزش مداوم دانشگاه علوم پزشکی مازندران (شهرستان ساری) شرکت داشتند. روش نمونه گیری سرشماری بود. ابزار سنجش در این مطالعه پرسش نامه های خود ایفا و چند گزینه ای بود که علاوه بر سوالات دموگرافیک، میزان آگاهی شرکت کنندگان را نسبت به موضوعات ارائه شده در بازآموزی ها می سنجید که پایایی آن با روش آزمون مجدد با85/0 r= و روایی آن توسط چند تن از اساتید رشته تخصصی مذکور و برگزارکنندگان بازآموزی تایید شده بود. پرسش نامه ها قبل از برگزاری برنامه ها و پس از آن در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. داده ها وارد نرم افزار13 SPSS شده و با استفاده از شاخص های آماری مناسب، تجزیه و تحلیل شد.

از 300 شرکت کننده 235 نفر پرسش نامه ها را تکمیل کردند (میزان پاسخ دهی75%). تعداد سوالات هر آزمون 20 سوال و نمرات شرکت کنندگان بین صفر تا 20 بود. افزایش دانش پزشکان شرکت کننده در برنامه های باز آموزی جراحی عمومی و گوش و حلق و بینی معنادار نبود اما این افزایش در مورد برنامه بازآموزی روان پزشکی با افزایش نمره از 65/2± 79/11 به 38/3±12/14 (002/0p=)، چشم با افزایش نمره از 55/2±48/6 به 3/3± 52/8 (008/0p=)، اورولوژی با افزایش نمره از 39/2±83/5 به 53/2±07/9 (000/0p=) و پوست با افزایش نمره از 11/2± 79/7 به 54/2± 68/10 بعد از بازآموزی (000/0p=)، معناداربود. سن، جنس و سابقه طبابت شرکت کنندگان در افزایش دانش آنها در برنامه های بازآموزی تاثیر معناداری نداشت.

این مطالعه نشان داد که میزان آگاهی پزشکان عمومی شرکت کننده در برنامه های بازآموزی مورد بررسی کمتر از حد مورد انتظار بوده و برنامه های آموزش مداوم نیز نتوانسته دانش شرکت کنندگان را در حد قابل قبول افزایش دهد. به نظر می رسد بازنگری در محتوا و روش های آموزش و توجه به عوامل انگیزشی شرکت کنندگان جهت بهینه نمودن اثربخشی برنامه های آموزش مداوم ضروری است