اثربخشی استروژن توام با تیوتیکسن بر کاهش علائم مثبت و منفی اسکیزوفرنیا

اسکیزوفرنیا یک بیماری مزمن ناتوان کننده است که بار زیادی را بر جامعه تحمیل می نماید. درمانهای بکار رفته عمدتا بر علائم مثبت آن موثر بوده اند. یافته هایی از قبیل: سن شروع دیررس تر در زنان، پیش آگهی بهتر در افراد مونث، بهبود نسبی با حامله شدن و تغییرات علائم بیماری تحت تاثیر سیکل قاعدگی، سبب توجه به استروژن، به عنوان یک فاکتور درمانی بالقوه در مطالعات شده است. از آنجا که یافته های موجود در این زمینه همخوانی ندارد، در این مطالعه اثر استروژن بر کاهش علائم مثبت و منفی اسکیزوفرنیا مورد بررسی قرار گرفت.

در یک کارآزمایی بالینی، دو گروه 20 نفره از زنان مبتلا به اسکیزوفرنیای همسان 45-15 ساله را مورد مطالعه قرار دادیم. در گروه اول تیوتیکسن 15 و استروژن mg/d 625/0 و در گروه دوم mg/d15 تیوتیکسن بهمراه پلاسبو تجویز نمودیم و علائم و تظاهرات بیماری را در شروع مطالعه انتهای هفته چهارم و انتهای هفته هشتم بوسیله PANSS مورد بررسی قرار دادیم. نتایج بوسیله آزمونهای آماری T و تحت نرم افزار SPSS10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

در حیطه های ارتباط ضعیف(P = 0.04) و تفکر کلیشه ای(P = 0.04) چهار هفته پس از شروع مداخله، و در حیطه خصومت هشت هفته پس از شروع مداخله(P < 0.04) تفاوت معنی داری بین گروه مداخله و گروه شاهد ملاحظه گردیده در سایر زمینه ها اختلاف معنی داری بدست نیامد.

احتمالا استروژن می تواند به عنوان داروی کمکی بهمراه نورولپتیک ها در درمان برخی علائم و تظاهرات بیماران اسکیزوفرنیک بکار گرفته شود. ولی به کارگیری درازمدت آن اکیدا نیازمند مطالعات بیشتر و بررسی دقیق فایده- ضرر در هر بیمار خاص می باشد.