بررسی اثرات تغییر وضعیت بدن روی اندازه و شدت سوفل نارسایی دریچه میترال در کودکان 15-10 ساله مبتلا به پرولاپس دریچه میترال با استفاده از اکوکاردیوگرافی دوبعدی

پرولاپس دریچه میترال (MVP، Mitral valve prolapse) یکی از سندرم های شایع سایکوسوماتیک در انسان است. سالیان درازی است که تاثیر برخی از تغییرات وضعیت بدن روی سوفل های قلبی، شناخته شده است. در این پژوهش، شدت واندازه سوفل نارسایی میترال (MR، Mitral regurgitation) در بیماران دچار MVP و تغییرات آن در وضعیت های خوابیده به پشت و ایستاده بررسی شد. 12 بیمار با میانگین سنی 2±12.5 سال (با 2 انحراف استاندارد) و میانگین وزن 6±50 کیلوگرم (با 2 انحراف استاندارد) که با گروه کنترل (12 نفر) مطابقت داشتند، برای این پژوهش انتخاب شدند و پارامترهای زیر در وضعیت های فوق الذکر، جداگانه اخذ گردید: حجم پایان سیستول بطن چپ، حجم پایان دیاستول بطن چپ، ضربان قلب، فاصله موج Q تا شروع موج MR در اکوی داپلر (Q-W interval) و انتگرال سرعت زمان (VTI، Velocity time integration). برای محاسبه اندازه و شدت سوفل MR، پس از حذف برخی فاکتورهای مداخله گر مهم تحلیل آماری با فرضیه آزمون و به روش مقایسه زوج ها انجام گردید. بیماران پس از انجام آزمون و با توجه به نحوه پاسخ، به دو گروه تقسیم شدند: گروه الف) گروه پاسخ دهنده مثبت؛ شامل 8 بیمار (67%) و گروه ب) گروه پاسخ دهنده منفی؛ شامل 4 بیمار (33%). در گروه الف به دنبال کاهش مشهود حجم بطن چپ در وضعیت ایستاده، اندازه سوفل (کاهش Q-W interval) و شدت سوفل (افزایش VTI) پاسخ چشم گیری در داپلر اکوکاردیوگرافی نشان داد (P=0.005 در مقایسه با گروه کنترل). در پنج بیمار از 8 بیمار گروه”الف“(63%) حرکات غیر طبیعی دیواره بطنی (Focal ventricular dyskinesia) نیز مشاهده گردید. این حرکات غیرطبیعی دیواره بطنی در بیماران گروه”ب“تنها در یک نفر (25%) دیده شد. نتایج فوق نشان می دهند که کاهش حجم بطن چپ در وضعیت ایستاده موجب بروز افزایش در اندازه و شدت سوفل MR در نزد بیماران مبتلا به MVP گردیده است. عدم کاهش حجم بطن چپ در 33% بیماران و نیز در 17% از جمعیت گروه کنترل نشانه آن است که با تغییر وضعیت بدن همواره نمی توان انتظار تغییر در حجم بطن چپ را داشت (نسبت شانس OR<1).