وحی شناسی در اندیشه تفسیری علامه طباطبایی

به نظر علامه طباطبایی، وحی القای معناست به گونه ای که جز از کسی که قصد افهام او شده، پوشیده می ماند. وحی در قرآن کریم به بیان غایت و مفاد و محتوی و اقسام، معرفی شده است. به نظر علامه، ادراک و تلقی نبی از غیب، همان است که در زبان قرآن «وحی» نامیده می شود و آن حالتی که انسان از وحی می گیرد، «نبوت» خوانده می شود. وحی به تصریح قرآن کریم، بر قلب پیغمبر اکرم (ص) نازل شده است و نبی در نخستین وحیی که به او می شود و رسالت او اعلام می گردد، تردیدی نمی کند که این وحی از ناحیه خدای سبحان است. وحی که همان شعور باطنی انبیاست، از سنخ شعور فطری مشترک انسان ها نیست که همان شعور فکری است. وحی از مبدا صدور تا وصول به مردم، مصون و محفوظ است و الفاظ قرآن هم از آن ناحیه خدای متعال نازل شده است؛ چنان که معانی قرآن از ناحیه خدا نازل شده است؛ بنابراین، محتوای وحی هر دو را شامل می شود.