اثر آموزش فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی آزمایشگاهی

شکنج دندانه ای (Dentate gyrus) بخشی از تشکیلات هیپوکامپی است که در رابطه با حافظه و یادگیری دخالت دارد. آستروسیت ها از جمله سلول های نوروگلیا در بافت عصبی هستند که نقش مهمی را در فعالیت های نورون ها از جمله رهاسازی نوروترانسمیترها و تولید سیناپس به عهده دارند. این مطالعه به منظور تعیین اثر آموزش های فضائی بر تعداد سلول های آستروسیت شکنج دندانه ای موش صحرائی انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 18 سر موش صحرائی نر بالغ از نژاد ویستار با استفاده از روش ماز آبی موریس و دو روش حافظه مرجع و حافظه کاری انجام شد. پس از انجام آزمایشات آموزشی مغز موش های صحرائی خارج شد. به منظور انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه گردید و با رنگ آمیزی اختصاصی PTAH رنگ آمیزی شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری Compaired T-test و One-way ANOVA مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.
بین تعداد آستروسیت ها در گروه حافظه مرجع (98/5±57/300) و گروه کنترل (61/22±73/73) تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (05/0P<). همچنین تفاوت آماری معنی داری نیز بین گروه حافظه کاری (11/4±77/375) و گروه کنترل به دست آمد. با مقایسه دو گروه آموزش دیده مشخص شد که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسیت ها به ترتیب از گروه کنترل به حافظه مرجع و از حافظه مرجع به حافظه کاری افزایش یافته بود (05/0P<).
این مطالعه نشان داد که یادگیری های فضائی مانند روش های حافظه مرجع و کاری موجب افزایش تعداد آستروسیت ها در شکنج دندانه ای شده و این افزایش می تواند با طول دوره آموزش مرتبط باشد.