فعالیت آنزیم بتاگالاکتوزیداز جداشده از لاکتوباسیل های موجود در شیر پنیر

عدم تحمل لاکتوز، اختلالی است که بعد از هضم شیر در برخی از افراد رخ می دهد و ناشی از مقادیر ناکافی آنزیم بتاگالاکتوزیداز جهت هضم لاکتوز در روده انسان می باشد. این تحقیق به منظور مشاهده وجود آنزیم بتاگالاکتوزیداز تولید شده توسط لاکتوباسیل های جدا شده از شیر و پنیر بوده است.
در این مطالعه توصیفی، نمونه های پنیر و شیر با مارک های متفاوت از مغازه های مختلف خریداری گردید. لاکتوباسیل ها با کشت نمونه ها در محیط MRS و با رنگ آمیزی گرم و روش های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. توانایی تولید بتاگالاکتوزیداز با روش X-gal و ONPG بررسی شد. باند پروتئینی آنزیم بتاگالاکتوزیداز با روش SDS-PAGE نیز مورد مشاهده قرار گرفت.
از تعداد 50 نمونه، 41 لاکتوباسیل (14 جنس) از شیر و پنیر جدا شد. تمام باکتری ها در محیط های دارای X-gal، کلنی های سبز (اما در زمان های متفاوت) تولید کردند که نشان دهنده حضور آنزیم بتاگالاکتوزیداز در این باکتری ها بود. تمام لاکتوباسیل های جدا شده در آزمایش ONPG، فعالیت بتاگالاکتوزیدازی را نشان دادند که بیشترین مقدار آنزیم در یک سویه از لاکتوباسیلوس دلبروکی (با 1966 واحد میلر در 1 میلی لیتر) اندازه گیری شد. در برخی از این باکتری ها (37%)، باند پروتئینی 116 کیلو دالتونی قوی در ارتباط با آنزیم بتاگالاکتوزیداز در آزمایش SDS-PAGE مشاهده گردید.
با افزودن لاکتوباسیل های دارای آنزیم بتاگالاکتوزیداز به عنوان پروبیوتیک به شیر و پنیر و سایر فرآورده های لبنی می توان در هضم لاکتوز به افراد فاقد تحمل لاکتوز کمک نمود. در ضمن از روش X-gal و ONPG که روشی ساده، سریع و ارزان می باشد می توان به جای SDS-PAGE استفاده کرد.