تاثیر پرفشاری خون مدل رنوواسکولار بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی

تغییر در عملکرد سیستم های بافتی و عمومی رنین- آنژیوتانسین بافتی از مهمترین عوامل دخیل در بیماری های قلبی- عروقی و از جمله پرفشاری خون اولیه می باشد. مطالعات اخیر نشان می دهد که سیستم عمومی رنین- آنژیوتانسین در پاسخ های فوری و کوتاه مدت و سیستم بافتی یا موضعی رنین- آنژیوتانسین در فرایند های طولانی مدت کنترل کننده قلب و عروق نقش دارند. این مطالعه به منظور شناخت تغییرات ایجاد شده در عملکرد سیستم رنین- آنژیوتانسین موضعی در عروق اندام تولید مثل جنس نر بدنبال افزایش فعالیت عمومی این سیستم در اثر القای پرفشاری خون کلیوی مدل گلدبلاتی انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی تعداد 30 سر موش صحرایی بطور تصادفی در سه گروه آزمون، شاهد و کنترل سنی قرار گرفتند در حیوانات گروه آزمون بعد از بیهوشی با تیوپنتال سدیم(50mg/kg، I.p) با گذاشتن گیره نقره ای در شریان کلیوی سمت چپ، پرفشاری خون کلیوی در این گروه القاء گردید. در حیوانات گروه شاهد بعد از بیهوشی و شکاف پهلوی چپ و جدا کردن شریان کلیوی بدون نصب گیره نقره ای محل عمل بخیه گردید. بعد از پایان زمان آزمایشات، بدنبال بیهوشی با تیوپنتال سدیم (50mg/kg، I.p) اقدام به خون گیری از حیوانات و سپس بیضه ها همراه با مجاری دفران خارج و پس از وزن نمودن، تعداد اسپرمهای موجود در این مجاری شمارش گردیدند. فعالیت رنین پلاسما با استفاده از کیت در پلاسمای خون حیوانات اندازه گیری شد.
اندازه فشار خون سیستولی در حیوانات گروه آزمون بدنبال القای پرفشاری خون با قبل از القا در این گروه و با فشارخون حیوانات گروه های شاهد و کنترل سنی تفاوت معنی داری داشت(P<0.05). تعداد اسپرم در مجاری دفران، وزن بیضه ها و میزان فعالیت رنین پلاسما در گروه آزمون با حیوانات گروه های شاهد و کنترل سنی تفاوت معنی داری داشت(P<0.05).
نتیجه نهایی: نتایج حاصله از این مطالعه نشاندهنده القای فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین بافتی یا موضعی بدنبال افزایش فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین عمومی در اثر افزایش فعالیت رنین با منشاء کلیوی می باشد. نتایج بدست آمده تاکیدی بر مطالعات قبلی در خصوص وجود یک(Rennin-Angiotensin System (RNA) کلاسیک در اندام تولید مثل جنس نر می باشد.