شیوع کانسر پاپیلاری تیروئید در لوب مقابل

کانسر پاپیلاری تیروئید پیش آگهی طولانی مدت بسیار خوبی دارد و بقای عمر10 ساله در بیش از 90% موارد دیده می شود. تشخیص کانسر پاپیلاری تیروئید ممکن است به دنبال لوبکتومی تیروئید و پس از بررسی آسیب شناسی بافتی اتفاق افتد. ضرورت انجام تیروئیدکتومی تکمیلی هنوز مورد بحث است. در این مطالعه میزان شیوع کانسر پاپیلاری تیروئید در لوب مقابل در بیمارانی که تحت عمل جراحی تیروئیدکتومی تکمیلی قرار گرفته بودند، بررسی شد.
در این مطالعه ی گذشته نگر 82 نفر از بیمارانی را که در طی سال های 1376 لغایت 1386 با تشخیص کانسر پاپیلاری تیروئید ابتدا تحت عمل جراحی لوبکتومی تیروئید و سپس تیروئیدکتومی تکمیلی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
از میان 82 بیمار مورد مطالعه، در 33 نفر (40%) در لوب مقابل کانسر پاپیلاری مشاهده شد. هیچ ارتباط معناداری بین سن، جنس، اندازه ی تومور اولیه، فاصله ی بین دو عمل جراحی و میزان شیوع کانسر پاپیلاری در لوب مقابل دیده نشد، اما چندکانونی بودن تومور و وجود متاستاز به غدد لنفاوی، همراه با افزایش خطر عود تومور دربافت باقی مانده ی تیروئید بود. عوارض بعد از عمل تیروئیدکتومی تکمیلی شایع نبود و در 6 بیمار (3/7%) فلج موقت عصب راجعه ی حنجره، در 2 بیمار(5/2%) فلج دایمی عصب راجعه ی حنجره، در 9 بیمار (11%) هیپوکلسمی گذرا و در یک بیمار (2/1%) هیپوپاراتیروئیدیسم دایمی دیده شد. هم چنین در 5 بیمار (6%) هماتوم بعد از عمل اتفاق افتاد که در 2 مورد نیاز به باز کردن مجدد پیدا کرد. میزان شیوع کانسر پاپیلاری تیروئید در بافت باقی مانده در لوب مقابل نسبتا بالا بوده و قابل توجه است. ما اعتقاد داریم که این بیماران باید تحت درمان جراحی تیروئیدکتومی تکمیلی قرار گیرند. تیروئیدکتومی تکمیلی می تواند با حفظ سلامت بیمار و میزان عوارض قابل قبول انجام گردد.