تمرکززدایی در نظام سلامت کشور جمهوری اسلامی ایران

تمرکز زدایی به معنای فرآیند توزیع تصمیم گیری به سطوح محیطی تر فعالیت یا ارایه خدمت است. اساسا عدم تمرکز در حاکمیت دولت ها چنانچه به خوبی برنامه ریزی و اجرا شود می تواند فرصت های مهمی را برای توسعه انسانی در جوامع فراهم آورد. مطالعه فرآیند مزبور در نقاط مختلف دنیا نشان می دهد که بیشترین تمرکززدایی در کشورهای توسعه یافته اروپایی صورت گرفته و در مقایسه با آن، منطقه خاورمیانه درصد پایین تری از تمرکززدایی بهره می برد. تمرکززدایی در کشورهای مختلف عمدتا در محورهای سیاستگزاری و تامین منابع مالی و اقتصادی می باشد. بسیاری از نظام های سلامت در دنیا تمرکززدایی را به عنوان اصلی ترین جز از فرآیند اصلاح در نظام سلامت به کار می گیرند.
تمرکززدایی در نظام سلامت با هدف های افزایش تاثیر مداخلات درمانی و بهداشتی، تحقق عدالت، کارآمدی بالاتر در نظام سلامت، ارتقای کیفیت، تامین مالی مناسب و عادلانه و برنامه ریزی برای انتخاب مناسب ترین مداخله براساس اولویت های منطقه صورت می پذیرد. برای تحقق تمرکززدایی طیفی از انتخاب ها در زمینه های مختلف موجود است که دولت می بایست میزان تمرکززدایی را براساس آن تنظیم نماید. بدیهی است چنانچه شرایط تمرکززدایی در برخی از حیطه ها فراهم نیامده باشد اقدام به این فرآیند می تواند منجربه بروز عوارضی گردد.